eISSN: 1897-4252
ISSN: 1731-5530
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska/Polish Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Contact Instructions for authors Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
1/2010
vol. 7
 
Share:
Share:

Komentarz

Bohdan Maruszewski

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2010; 7 (1): 29–30
Online publish date: 2010/03/31
Article file
- 06_kom.pdf  [0.08 MB]
Get citation
 
 
Pragnę pogratulować Autorom podjęcia decyzji o operacji koarktacji aorty z towarzyszącą hipoplazją łuku aorty u wcześniaka urodzonego w 30. tygodniu ciąży ze skrajnie niską masą ciała 1200 g.
Jest to operacja z zakresu mikrochirurgii naczyniowej, stawiająca duże wyzwanie przed kardiochirurgiem
i wymagająca perfekcyjnej techniki chirurgicznej. Nie mniejsze wyzwania stoją przed zespołem intensywistów w całym okresie okołooperacyjnym, zwłaszcza u noworodka z wielowadziem, obciążonego dodatkowo niedrożnością przełyku z przetoką przełykowo-tchawiczą. Niezależnie od dobrego doraźnego wyniku rekonstrukcji łuku aorty, o ostatecznym niepomyślnym zakończeniu leczenia zdecydowały w tym przypadku wszystkie dodatkowe czynniki ryzyka, takie jak wcześniactwo, skrajnie niska masa ciała, 3-krotna interwencja chirurgiczna, nawrót przetoki przełykowo-tchawiczej i łączny czas intensywnej terapii oraz powikłania zapalne. Tak niestety zdarza się w podobnych sytuacjach pomimo perfekcji technicznej kardiochirurga.
Decyzję o wykonaniu aortografii pomimo małego kalibru naczyń uważam za absolutnie słuszną. Dokładne obrazowanie łuku aorty jest niezbędne dla wyboru optymalnej techniki chirurgicznej. Przedłużone zespolenie aorty (ang. extended end-to-end anastomosis – EEE) jest leczeniem
z wyboru u noworodków z przewodozależną koarktacją aorty, zwłaszcza u tych z niską lub skrajnie niską masą ciała. Zapewnia ono skuteczność poszerzenia hypoplastycznego łuku aorty i zmniejsza ryzyko rekoarktacji. Ta technika chirurgiczna powinna być popularyzowana i zalecana jako metoda zapewniająca obecnie najlepsze wyniki leczenia w tej niezwykle trudnej grupie wcześniaków i noworodków.
Dyskusja na temat interwencyjnego leczenia kardiologicznego przy pomocy plastyki balonowej trwa, choć zastosowanie tej metody przy tak niskiej masie ciała obciążone jest istotnym ryzykiem powikłań, w tym w zakresie obwodowego dostępu naczy-niowego.
Osobiście uważam, że leczenie noworodkowej przewodozależnej CoA powinno być chirurgiczne, co umożliwia całkowite usunięcie tkanki przewodu tętniczego i hypoplastycznej cieśni aorty, zapewnia szerokie zespolenie z poszerzeniem hypoplastycznych segmentów łuku aorty i w ogromnej większości przypadków jest leczeniem definitywnym.
Gratuluję Autorom decyzji o opublikowaniu tego trudnego i ostatecznie zakończonego niepomyślnym wynikiem przypadku. Stanowi on bowiem przyczynek do przesuwania granicy możliwości chirurgicznych i zachęca nas wszystkich do podejmowania trudnych wyzwań w kardiochirurgii dziecięcej.
Copyright: © 2010 Polish Society of Cardiothoracic Surgeons (Polskie Towarzystwo KardioTorakochirurgów) and the editors of the Polish Journal of Cardio-Thoracic Surgery (Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska). This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.