Komentarz

Komentarz





dr n. med. Kazimierz Widenka

Oddział Kardiochirurgii Szpitala Wojewódzkiego nr 2 w Rzeszowie





Wśród głównych przyczyn ostrego rozwarstwienia aorty, oprócz nadciśnienia tętniczego, wrodzonych chorób tkanki łącznej oraz miażdżycy, wymienić należy czynnik jatrogenny. Cewnikowanie serca, kaniulacja aorty i tętnic obwodowych, klemowanie aorty, zabiegi na aorcie (wymiana zastawki aortalnej, pomostowanie aortalno-wieńcowe) i wreszcie balon wewnątrzaortalny wymieniane są jako najczęstsze przyczyny.

Chociaż wyniki chirurgicznego leczenia ostrego rozwarstwienia aorty uległy znacznej poprawie na przestrzeni ostatnich lat, śmiertelność po operacjach naprawy aorty dla tego schorzenia wynosi w większości ośrodków od 10 do 20%.

Zgodnie z międzynarodowym rejestrem przypadków ostrego rozwarstwienia aorty, do niezależnych czynników ryzyka śmierci należą: wcześniejsza wymiana zastawki aortalnej, niedociśnienie jako objaw rozwarstwienia, migrujący ból w klatce piersiowej, wstrząs, tamponada serca oraz niedokrwienie kończyn dolnych [1]. Istotnym czynnikiem jest również wiek operowanych chorych, a śmiertelność w grupie pacjentów powyżej 80. r.ż. dochodzi do 56,2% [2]. Stosunkowo często dyssekcje aorty poprzedzały wcześniejsze operacje kardiochirurgiczne (17,2%, w tym: wymiana zastawki aortalnej – 4,4%, pomostowanie aortalno-wieńcowe – 6,3%, chirurgia aorty – 5%, chirurgia zastawki mitralnej – 0,4%). U 5,8% pacjentów jako przyczynę rozwarstwienia wskazano powikłanie jatrogenne.

Postępowaniem z wyboru w przypadku wystąpienia ostrego rozwarstwienia aorty jest natychmiastowa operacja kardiochirurgiczna wymiany aorty wstępującej. Odroczenie operacji poprawia wyniki operacyjne, ale tylko ze względu na selekcję naturalną spowodowaną śmiertelnością w grupie pacjentów leczonych zachowawczo. Teoria mija się jednakże z praktyką, gdyż, zgodnie z wcześniej wspomnianym rejestrem, 18,7% pacjentów leczonych było właśnie zachowawczo z powodu zaawansowanego wieku (23,5%), chorób towarzyszących (66,3%) lub braku zgody pacjenta na leczenie chirurgiczne (18,4%).

W komentowanej pracy autorzy zajęli się grupą szczególnie trudną, a mianowicie chorych po uprzednich operacjach pomostowania aortalno-wieńcowego. Przypadek pierwszy różni się od pozostałych tym, że zaklasyfikować go można jako powikłanie jatrogenne. W rzadkich przypadkach,...


View full text...