Komentarz do rekomendacji diagnostyczno-terapeutycznych Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego dotyczących łuszczycy łagodnej

Schorzenia skóry są częstą przyczyną zgłaszania się pacjentów po poradę lekarską. Obecny system opieki zdrowotnej w naszym kraju zakłada istotną rolę lekarza pierwszego kontaktu w prowadzeniu chorych z problemami dermatologicznymi. Pacjent ze zmianami na skórze trafia najpierw do lekarza rodzinnego, którego rolą jest prowadzenie skutecznego leczenia. W przypadkach mniej jasnych, trudnych diagnostycznie i terapeutycznie, chory jest przekazywany do lekarza specjalisty – dermatologa. System ten nie obowiązywał od samego początku wprowadzenia opieki lekarza pierwszego kontaktu; przez wiele lat zdecydowana większość pacjentów z problemami skórnymi trafiała od razu do dermatologa. Powyższa zmiana z pewnością wymusza zwrócenie większej uwagi lekarzy rodzinnych na choroby dermatologiczne oraz bardziej intensywną edukację w tym zakresie. Uczestnicząc jako nauczyciel czy wykładowca w procesie kształcenia osób odbywających specjalizację z zakresu medycyny rodzinnej oraz w szerokim szkoleniu podyplomowym, odnoszę wrażenie, że wiedza z zakresu dermatologii jest jak najbardziej pożądana i oczekiwana w środowisku lekarzy pierwszego kontaktu.
W dzisiejszych czasach istnieje trend, a także w pewnym sensie konieczność, standaryzowania procesu diagnostycznego i terapeutycznego wielu jednostek chorobowych. W ten nurt wpisuje się też aktywność Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, które od szeregu lat publikuje rekomendacje dotyczące leczenia najczęstszych dermatoz. Rekomendacje te w miarę upływu lat i pojawiania się coraz to nowych danych literaturowych są systematycznie uaktualniane. W niniejszym komentarzu – omówieniu postaram się zwrócić Państwa uwagę na istotne elementy praktyczne wytycznych dotyczących leczenia łuszczycy łagodnej, przygotowanych przez grupę ekspertów, którą miałem przyjemność i zaszczyt kierować, opublikowanych na łamach „Przeglądu Dermatologicznego” w 2018 r. (Reich A., Adamski Z., Chodorowska G. i wsp. Łuszczyca. Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Część I: łuszczyca łagodna. Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2018, 105, 225-243).
Łuszczyca (psoriasis vulgaris) to jedna z najczęstszych chorób skóry. Zapada na nią ok. 1–3% populacji kaukaskiej. Jest chorobą przewlekłą i nawrotową, a zmiany skórne, podobnie jak w innych dermatozach, często zlokalizowane są na odsłoniętych częściach ciała i stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego. Nie muszę dodawać, że częsta lokalizacja zmian...


View full text...