Leczenie łuszczycy zwyczajnej – rekomendacje ekspertów Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Część I: łuszczyca łagodna, łuszczyca wieku dziecięcego

Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry dotyczącą około 1–3% populacji rasy kaukaskiej. Mimo że nadal pozostaje chorobą nieuleczalną, to w ciągu ostatnich kilku lat obserwuje się znaczny rozwój nowych metod terapeutycznych. Biorąc pod uwagę coraz większą liczbę dostępnych opcji leczniczych, podjęliśmy próbę usystematyzowania leczenia łuszczycy zwyczajnej w Polsce. Aktualne wytyczne zostały opracowane w celu ułatwienia polskim dermatologom opieki nad pacjentami z łuszczycą zwyczajną. W niniejszej części rekomendacji przedstawiono główne zasady klasyfikowania chorych na łuszczycę, leczenia miejscowego oraz terapii łuszczycy paznokci i łuszczycy wieku dziecięcego. Mamy nadzieję, że przedstawione zalecenia będą pomocnymi wskazówkami dla lekarzy w codziennej pracy klinicznej. Pragniemy jednak zaznaczyć, że w każdym przypadku lekarz prowadzący terapię musi indywidualnie dostosować swoje decyzje do pacjenta, uwzględniając jego aktualny stan kliniczny, a także opierając się na bieżących doniesieniach naukowych.

Psoriasis is a chronic inflammatory skin disease affecting about 1-3% of the Caucasian population. Psoriasis is still not a curable disease, however, during the last couple of years rapid progress in the development of new anti-psoriatic therapies has been observed. Taking into account the increasing number of available treatment modalities, we tried to systematize current therapeutic strategies in Poland. These recommendations were established to help Polish dermatologists care for patients with this disease. In this part of the recommendations we describe basic principles of patient classification, topical therapy, management of patients with nail psoriasis and treatment of psoriasis in children. We hope that our suggestions will be valuable for physicians in their daily clinical practice. However, we would like to underline that the final decision about therapy should always be made individually for every patient, based on the patient’s current clinical status and also taking into consideration the most up-to-date scientific literature data.