Novel methods in diagnostic and therapy
Cardiac navigation system NOGA

Wstęp
System NOGA jest narzędziem wykorzystywanym do mapowania wewnątrzsercowego w czasie rzeczywistym. Uzyskane informacje umożliwiają ocenę żywotności poszczególnych obszarów mięśnia sercowego oraz są przydatne w procesie terapeutycznym ukierunkowanym na poprawę perfuzji niedokrwionych obszarów. System NOGA jest stosowany w nowych formach leczenia, jakimi są terapia genowa i implantacja komórek macierzystych. Szczególną grupą chorych, którzy mogą odnieść korzyści z tych form terapii, jest rosnąca populacja pacjentów niekwalifikujących się do klasycznych zabiegów rewaskularyzacji przezskórnej lub kardiochirurgicznej ze względu na rozległość choroby wieńcowej (tzw. pacjenci no-option). W niniejszym artykule przedstawiono podstawowe zasady działania systemu NOGA oraz jego nowej wersji – NOGA XP. Omówione zostaną także badania poświęcone zagadnieniu angio- i miogenezy wykorzystujące system NOGA oraz perspektywy zastosowania urządzenia w przyszłości.
Zasada działania systemu NOGA
System do elektromechanicznego, trójwymiarowego mapowania serca NOGA został stworzony równolegle z elektrofizjologicznym systemem CARTO (Biosense Webster, Diamond Bar, CA), z założeniem wykorzystania go w kardiologii inwazyjnej w celach diagnostycznych i terapeutycznych w obrębie lewej komory (ang. left ventricle – LV) [1]. Zasada działania urządzenia opiera się na wprowadzeniu do LV, drogą nakłucia tętnicy obwodowej, cewnika diagnostycznego lub terapeutycznego. Precyzyjna lokalizacja przestrzenna końcówki cewnika (elektrody) w komorze jest możliwa dzięki wykorzystaniu ultraniskiego pola magnetycznego (10–5–10–6 T) i trzech punktów odniesienia, w stosunku do których odbywają się ruchy elektrody. System umożliwia tworzenie map elektromechanicznych LV, dostarczających informacji o miejscowej wewnątrzsercowej aktywności elektrycznej rejestrowanej w układzie jedno- lub dwubiegunowym (ang. unipolar voltage – UV, bipolar voltage – BV), miejscowej kurczliwości liniowej mięśnia sercowego (ang. local linear shortening – LLS) oraz miejscowym czasie aktywacji elektrycznej (ang. local activation time – LAT). Powyższe parametry pozwalają na określenie żywotności danego obszaru mięśnia sercowego oraz jego kurczliwości, a także sekwencji aktywacji poszczególnych segmentów. W trakcie tworzenia mapy poszczególne wartości (UV, LLS, LAT) kodowane są za pomocą skali kolorów i nakładane na trójwymiarową...


View full text...