Modern non-invasive cardiological diagnostic
Microvascular obstruction (no-reflow) in patient after successful primary angioplasty and persistent chest pain

Opis przypadku
Mężczyzna 61-letni z pierwszym w życiu silnym bólem w klatce piersiowej, z elektrokardiograficznymi cechami zawału serca z uniesieniem odcinka ST, został przyjęty w celu leczenia reperfuzyjnego. Po około godzinie od początku dolegliwości, w szpitalu rejonowym podano kwas acetylosalicylowy (300 mg) oraz klopidogrel (600 mg). Przed upływem 3. godziny bólu zawałowego, po podaniu abciksimabu, wykonano zabieg pierwotnej angioplastyki niedrożnej w proksymalnym odcinku gałęzi przedniej zstępującej (GPZ). Zabieg uznano za angiograficznie skuteczny – uzyskano prawidłowy przepływ w GPZ i gałęziach od niej odchodzących (TIMI 3, prawidłowy MBG). Po zabiegu chory zgłaszał rezydualny ból w klatce piersiowej, o natężeniu mniejszym niż przed interwencją. W EKG po zabiegu stwierdzono zmniejszenie uniesienia odcinka ST (tzw. rezolucję odcinka ST) o ponad 50%. Z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych po kolejnych 2 godzinach wykonano kontrolną koronarografię, w której potwierdzono angiograficzną skuteczność zabiegu. Wykluczono inne przyczyny ostrego bólu. W ciągu kilku następnych godzin dolegliwości stopniowo ustąpiły. Badania enzymatyczne oraz echograficzne sugerowały niezbyt rozległe uszkodzenie mięśnia serca: maksymalne stężenie izoenzymu MB kinazy kreatynowej (CKMB max) <200 U/l, frakcja wyrzutowa (EF) około 55%. W 5. dobie wykonano badanie rezonansu magnetycznego serca (CMR) w warunkach spoczynkowych. Stwierdzono niewielkie upośledzenie czynności skurczowej lewej komory, z hipokinezą koniuszka, przykoniuszkowych segmentów ściany przedniej oraz przegrody międzykomorowej. Skorygowane parametry lewej komory: EDV (objętość końcoworozkurczowa)/BSA (powierzchnia ciała) – 96,9 ml/m² (60–95), ESV (objętość końcowoskurczowa)/BSA – 42,6 ml/m² (14–36), SV (objętość wyrzutowa)/BSA – 54,3 ml/m² (40–64), Mass (masa mięśnia)/BSA – 65,7 g/m² (57–90), EF (frakcja wyrzucania) – 56% (58–76). W sekwencjach wykonanych 15 min po podaniu środka kontrastowego stwierdzono rozległy obszar późnego kontrastowania, obejmujący wszystkie segmenty przykoniuszkowe (segmenty 13, 14, 15 według AHA), ścianę przednią i przegrodę w segmentach środkowych (segmenty 8, 9) oraz ścianę przednią w segmentach przypodstawnych (segment 7). Z wyjątkiem segmentu przypodstawnego obszar ten obejmował całą grubość ściany lewej komory. Zwracał uwagę obszar no-reflow...


View full text...