Review paper
Bleeding complications after farmaco-mechanical treatment of acute coronary syndromes. Part II – clinical picture, prevention, treatment

Obraz kliniczny
Powikłania krwotoczne (PK) mogą występować w sposób jawny lub ukryty. Rozpoznanie jawnego PK jako nieoczekiwanego, stosunkowo nagłego pogorszenia stanu ogólnego z towarzyszącymi odchyleniami w badaniach laboratoryjnych jest stosunkowo łatwe. W takiej sytuacji symptomatologia jest zazwyczaj czytelna, a rozpoznanie można ustalić na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego (np. krwawienie z przewodu pokarmowego, z dróg moczowych, tętniący krwiak w miejscu nakłucia), a wykonane dalsze badania diagnostyczne, obrazowe i laboratoryjne potwierdzają wstępne rozpoznanie. O wiele trudniej rozpoznać PK, gdy przebieg jest utajony, a objawy kliniczne narastają powoli i są niewielkie lub nietypowe. Wówczas rozpoznanie ustala się głównie na podstawie kontrolnych badań laboratoryjnych i obrazowych.

Diagnostyka powikłania krwotocznego
Diagnostyka PK opiera się na badaniu podmiotowym, przedmiotowym i badaniach dodatkowych, w tym laboratoryjnych oraz obrazowych. We wszystkich przypadkach pierwszym elementem diagnostyki jest wnikliwe badanie przedmiotowe i dobrze zebrany wywiad chorobowy. Wywiad chorobowy może wskazywać na potencjalne miejsce PK i pozwala ukierunkować postępowanie diagnostyczne i lecznicze. Szczególnie trudne jest rozpoznanie PK, kiedy manifestacja objawów jest bardzo powolna, a stan chorego utrudnia lub uniemożliwia zebranie wywiadu (np. chory nieprzytomny, z objawami wstrząsu kardiogennego). Rozpoznanie PK jest również utrudnione przez nasilenie objawów choroby podstawowej, jak nawrót dolegliwości wieńcowych, co może wynikać z niedokrwistości. Każdy nietypowy przebieg leczenia, nieuzasadniony stanem chorego spadek ciśnienia tętniczego, wzrost częstotliwości akcji serca, przyspieszenie oddechu czy silny ból okolicy dostępu naczyniowego powinien być wskazaniem do pilnej kontroli morfologii i wdrożenia adekwatnej, ukierunkowanej diagnostyki obrazowej. Powikłania krwotoczne o utajonym przebiegu są najczęściej rozpoznawane na podstawie rutynowej diagnostyki laboratoryjnej, a wyraźne objawy kliniczne występują dopiero przy znacznym zaawansowaniu powikłania. Czasami jedynym objawem jest spadek poziomu elementów morfotycznych krwi, dlatego konieczne jest porównywanie z badaniami laboratoryjnymi wykonanymi przed rozpoczęciem leczenia interwencyjnego. Spośród badań obrazowych – z uwagi na nieinwazyjność i szeroką dostępność – najbardziej przydatne i najczęściej wykonywane jest USG. Za jego pomocą PK...


View full text...