Artykuł przeglądowy
Współczesne metody diagnostyki obrazowej osteoporozy w chorobach reumatycznych

U pacjentów cierpiących na choroby reumatyczne częstość osteoporozy i ryzyko złamań niskoenergetycznych są większe niż w populacji ogólnej. Ubytek masy kostnej jest związany nie tylko z aktywnością procesu zapalnego czy stosowaniem terapii glikokortykosteroidami, ale również ze zmniejszeniem aktywności życiowej chorych. Standardem diagnostycznym osteoporozy u tych chorych jest podwójna absorpcjometria rentgenowska (dual-energy X-ray absorptiometry – DXA). Wobec specyfiki chorób reumatycznych ma ona ograniczenia i dlatego w praktyce klinicznej stosowane są inne metody obrazowania – ultrasonografia ilościowa (quantitative ultrasound – QUS), ilościowa tomografia komputerowa (quantitative computed tomography – QCT), których celem poza przybliżeniem rozpoznania jest ocena ryzyka złamania. Jednak do ustalenia strategii postępowania terapeutycznego potrzebna jest identyfikacja i określenie znaczenia pozaszkieletowych czynników ryzyka złamań w poszczególnych chorobach reumatycznych.

Patients with rheumatic disease are at a higher risk of osteoporosis and low-energy fractures compared to the general population. Bone loss is associated not only with inflammatory activity and corticosteroid use but also loss of capability to manage activities of daily life. Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) is the standard method for diagnosis of osteoporosis in such cases. Because of the specificity of rheumatic diseases DXA has limited diagnostic application and therefore in clinical practice other methods are useful for diagnosis and prognosis of risk of fracture. However, identification and prediction of non-skeletal risk factors in the population with rheumatic diseases are necessary to define the therapeutic threshold in particular diseases.