Termedia.pl
 
 
ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Current issue Archive About the journal Supplements Contact Instructions for authors
8/2000
vol. 3
 
Share:
Share:
abstract:

Chory po zawale serca - zasady postępowania

Marta Starczewska
,
Grzegorz Opolski

Przew Lek 2000, 22-30
Online publish date: 2004/03/02
View full text Get citation
 

Chory po zawale serca i wypisaniu ze szpitala nadal wymaga kompleksowej opieki, służącej przedłużeniu i poprawie komfortu życia. Polega ona na ocenie rokowania po zawale serca, stałym uzupełnianiu badań diagnostycznych, wdrażaniu prewencji wtórnej, leczeniu farmakologicznym i rehabilitacji.




Rokowanie po zawale serca
Ocena rokowania pacjenta po zawale serca jest bardzo istotnym elementem planowania długoterminowej opieki lekarskiej. Najwyższa śmiertelność występuje w ciągu pierwszych 6 mies. po zawale, dlatego niezwykle ważne jest jak najszybsze i dokładne określenie stopnia zagrożenia nagłym zgonem sercowym oraz innymi powikłaniami sercowo-naczyniowymi. Standardem jest wykonanie niezbędnych badań do oceny rokowania jeszcze przed opuszczeniem przez chorego szpitala. Pacjent powinien być wypisany z nakreślonym planem dalszego postępowania. Nie zmienia to faktu, że choroba jest procesem dynamicznym i w miarę zachodzących potrzeb należy wykonać niezbędne badania dodatkowe w trybie ambulatoryjnym.
W ocenie rokowania u pacjentów po zawale serca bierze się pod uwagę 4 czynniki:
- cechy demograficzne,
- niedokrwienie pozawałowe,
- ocenę czynności lewej komory,
- ocenę stabilności elektrycznej serca.
W tab. 1. przedstawione zostały czynniki wpływające na rokowanie po zawale serca.

Wynika z tego, że dla oceny rokowania po zawale serca lekarz musi mieć do dyspozycji wyniki specjalistycznych badań (tab. 2.).

Rutynowo, dla oceny rezerwy wieńcowej u chorych z niepowikłanym zawałem serca, wykonuje się prognostyczny test wysiłkowy. Analizując badanie wysiłkowe, należy zwrócić uwagę nie tylko na zmiany ST w EKG, ale również na wielkość obciążenia, czas wysiłku, wartości i zachowanie się ciśnienia tętniczego, czynność serca i ewentualne wystąpienie zaburzeń rytmu oraz stan kliniczny chorego. Jeżeli wysiłek odpowiadający 3-4 METs prowokuje zmiany w EKG albo spadek ciśnienia tętniczego i/lub ból w klatce piersiowej, chory należy do grupy wysokiego ryzyka. W grupie pacjentów, u których nie można zinterpretować EKG, wysoką wartość diagnostyczną ma scyntygrafia wysiłkowa serca (ang. single photon emission computer tomography – SPECT): jest to bardzo czułe badanie pozwalające na określenie ryzyka zgonu i ponownego incydentu wieńcowego. Tylko 2 proc. pacjentów po zawale serca, z prawidłowym wynikiem scyntygrafii...


View full text...
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.