Diagnostyka i leczenie pęcherzycy – konsensus Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego

Streszczenie

Pęcherzyca jest akantolityczną dermatozą pęcherzową o potencjalnie śmiertelnym przebiegu. Podstawą laboratoryjnego rozpoznania pęcherzycy jest badanie immunopatologiczne wycinka skórnego, w którym stwierdza się związane in vivo IgG, rzadziej Iga, w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka. W celu ustalenia charakterystyki antygenu lub antygenów rozpoznawanych przez autoprzeciwciała i, co się z tym wiąże, określenia podtypu klinicznego pęcherzycy konieczne są badania surowicy metodami immunologicznymi. Leczenie pęcherzycy polegające na połączeniu prednizonu w początkowej dawce 1–1,5 mg/kg m.c. z azatiopryną jest uznane obecnie przez większość dermatologów i rekomendowane przez europejską grupę ekspercką jako leczenie z wyboru w typowych przypadkach, przy czym inne leki immunosupresyjne, leki biologiczne, dożylne immunoglobuliny znajdują zastosowanie w przypadkach opornych na klasyczne leczenie oraz w rzadkich odmianach pęcherzycy

Pemphigus is an acantholytic bullous disease with a potentially fatal course. The laboratory diagnosis of pemphigus is based on direct immunofluorescence showing the presence of the in vivo bound IgG in intercellular spaces of the epidermis in skin biopsy. For determining the clinical subtypes of pemphigus serum immunological studies allowing characterization of the target antigen(s) are obligatory. Treatment of pemphigus with prednisone at an initial dose of 1–1.5 mg/kg in combination with azathioprine is currently recommended by most dermatologists as well as by the European Expert Group as the therapy of choice in typical cases, whereas other immunosuppressive agents, biological drugs, and intravenous immunoglobulins should be considered in refractory cases and rare subsets of pemphigus.