Istotne fenotypy oporności na antybiotyki występujące wśród drobnoustrojów alarmowych, izolowanych z zakażeń diagnozowanych w klinikach Instytutu Reumatologii w Warszawie

Przedstawiono analizę występowania najważniejszych fenotypów oporności na antybiotyki wśród drobnoustrojów, izolowanych z zakażeń stwierdzonych w 5 klinikach Instytutu Reumatologii w latach 2004–2005. Ich pojawianie się lub dynamika występowania stanowią poważny problem kliniczny i terapeutyczny, i powinny być systematycznie badane. W trakcie tej analizy wyłoniły się korzystne zjawiska, jakimi przykładowo były: • stosunkowo mały odsetek występujących szczepów MRSA (ang. methicillin-resistant S. aureus, S. aureus oporny na metycylinę) (7,2%), • marginalna obecność paciorkowców Streptococcus spp. opornych w mechanizmie MLS_B (ang. resistance to macrolide, lincosamide and streptogramin B) na makrolidy, linkozamidy i streptograminy B oraz Enterococcus spp. opornych na wankomycynę (VRE – ang. vancomycin resistant enterococci) – w obu przypadkach po 1 izolacie, • niewielki procent (4,1%) pałeczek jelitowych z rodziny Enterobacteriaceae, produkujących -laktamazę o rozszerzonym spektrum substratowym – ESBL (ang. extended-spectrum -lactamase). Do niekorzystnych, a wręcz alarmujących tendencji należało: • stosunkowo częste (18,5%) izolowanie wśród szczepów CNS (ang. coagulase negative staphylococci) fenotypów opornych w mechanizmie MLS_B na makrolidy, linkozamidy i streptograminy B, MRCNS (ang. methicillin resistant coagulase-negative staphylococci) metycylinoopornych (50%) oraz wieloopornych (72,7%), • duży odsetek (37%) enterokoków opornych na duże stężenie aminoglikozydów – HLAR (ang. highl-level aminoglycoside resistance), • częste występowanie wielooporności i szczepów ESBL wśród pałeczek Gram-ujemnych niefermentujących, sięgające 80% oraz ich zwiększony odsetek (18,2%) oporności na karbapenemy (leki ostatniej szansy). Ponadto autorzy dokonali szczegółowej analizy występowania oporności na poszczególne chemioterapeutyki wśród wybranych grup taksonomicznych drobnoustrojów, w celu ułatwienia klinicystom stosowania terapii, zwłaszcza empirycznej. W dyskusji przedstawiono główne implikacje kliniczne, które mogą towarzyszyć stwierdzonemu fenotypowi oporności, nie zawsze adekwatnej do określonej lekowrażliwości in vitro. Zwrócono również uwagę na pewne mechanizmy, doprowadzające do powstawania niektórych fenotypów oporności.

The authors performed an analysis concerning occurrence of the most important phenotypes of resistance to antibiotics among microbes isolated from focal infections recognized in 5 clinics of the Institute of Rheumatology (in the period from 2004 to 2005). Their occurrence or the dynamics of the occurrence determine serious clinical and therapeutic problems and should be systematically controlled. During the period of this analysis generally positive phenomena were also observed, for example: • the comparatively low percentage of MRSA strains (7.2%), • the marginal presence of Streptococci (Streptococcus spp.) with the mechanism MLSB resistance on macrolides, lincosamides and streptogramin B and Enterococcus spp. Vancomycin resistant (VRE) – in both cases after 1 isolate, • the low percentage (4.1%) of intestinal strains from the family Enterobacteriaceae generating b-lactamase with the extended substratum spectra (ESBL). The disadvantageous and, what is more, alarming tendencies include: • comparatively frequent (18.5%) isolation among CNS resistant strains phenotypes possessing MLSB mechanism resistance on macrolides, lincosamides and streptogramins B, MR-CNS (meticilin resistant – 50%) and multiresistant strains (72.7%), • high percentages (about 37%) of Enterococci resistant to high concentrations of aminoglycosides (HLAR), • frequent occurrence of multiresistance and ESBL strains among Gram-negative (not fermenting) reaching 80% and elevated percentage (18.2%) of resistance to carbapenems (last resort antibiotics). Additionally, the authors performed a detailed analysis of the occurrence of resistance to each chemotherapeutics among chosen taxa of microbes to facilitate usage for clinicians especially in empirical therapy. In the discussion the authors introduce the most frequent clinical implications which can accompany the estimated phenotype of the resistance, not always adequate to determined in vitro antibiotics sensitivity. Attention is also given to certain mechanisms leading to the generation of some phenotypes of resistance.