Leczenie farmakologiczne bezsenności w medycynie paliatywnej

Bezsenność jest powszechnym problemem wśród pacjentów objętych opieką paliatywną, który znacząco obniża jakość ich życia. W leczeniu tej dolegliwości wykorzystuje się zarówno metody farmakologiczne, jak i niefarmakologiczne. W pracy omówiono formy leczenia farmakologicznego bezsenności w medycynie paliatywnej. Do najczęstszych leków stosowanych u pacjentów cierpiących z powodu bezsenności należą benzodiazepiny, „zetki” i leki przeciwdepresyjne. Oprócz tego w problemach ze snem odgrywają rolę także opioidy, leki przeciwpsychotyczne, takie jak kwetiapina, arypiprazol czy olanzapina oraz melatonina. Nie do końca poznaną grupą substancji są kannabinoidy, które mogą stanowić alternatywę dla leków starszej generacji. Wciąż brakuje badań, które jednoznacznie określiłyby ich skuteczność i bezpieczeństwo u pacjentów w opiece paliatywnej. W leczeniu bezsenności w tej grupie osób należy zwrócić uwagę na interakcje między lekami, a także szereg działań niepożądanych, w tym rozwinięcie tolerancji i uzależnienie. Wprowadzenie dodatkowej terapii należy rozważyć z ostrożnością i ocenić stosunek korzyści do ryzyka u każdego pacjenta w sposób indywidualny.

Insomnia is a common problem among patients receiving palliative care, which significantly reduces their quality of life. Both pharmacological and non-pharmacological methods are used to treat this condition. The following paper discusses forms of pharmacological treatment of insomnia in palliative medicine. Among the most common drugs used in patients suffering from insomnia are benzodiazepines, “Z-drugs”, antipsychotics such as quetiapine, aripiprazole, or olanzapine. In addition, opioids, antidepressants and melatonin also play a role in sleep problems. A relatively new and not completely understood group of substances are cannabinoids, which may provide an alternative to older generation drugs. However, there is still a lack of studies that clearly define their efficacy and safety in a group of palliative care patients. When treating insomnia in this group of people, special attention should be paid to drug interactions, as well as a number of side effects, including the development of tolerance and addiction to substances. The introduction of additional therapy should be considered with caution and the ratio of benefits to potential risks should be assessed for each patient on an individual basis.