Migrena – główna przyczyna przewlekłych i nawracających bólów głowy
Część I. Obraz kliniczny i rozpoznanie

Migrenę definiuje się obecnie jako częste, przewlekłe i naruszające sprawność zaburzenie nerwowo-naczyniowe, znamionujące się napadami silnego bólu głowy, z towarzyszącymi objawami autonomicznymi oraz – u części pacjentów – aurą z objawami neurologicznymi [8]. Jest to choroba uwarunkowana genetycznie i prawdopodobnie należy do tzw. kanałopatii [3].


Migrena należy do grupy samoistnych bólów głowy [18, 22, 33], znamionuje się przewlekłym przebiegiem i nawracającymi atakami bólowymi. Jest bez wątpienia najczęstszą chorobą układu nerwowego i zarazem jedną z najczęstszych przewlekłych przypadłości człowieka. Współczesne badania epidemiologiczne [m.in. 26, 29] oceniają rozpowszechnienie migreny na 10–15 proc. populacji, dotyczy zwłaszcza kobiet (3–4:1). W większości przypadków osoby dotknięte migreną mają napady rzadkie lub lekkie i nie zasięgają porad lekarskich, poprzestając na samoleczeniu [23], jednakże u pozostałych (ok. 25 proc.) dolegliwości są znacznie częstsze i ciężkie, wpływając negatywnie na jakość życia [19]. Dlatego też migrenę uznaje się [19] za chorobę społeczną o dużym znaczeniu socjoekonomicznym, wobec czego znajomość migreny, jej diagnostyka i leczenie należy wręcz do obowiązku nie tylko specjalistów, ale – a nawet przede wszystkim – lekarza rodzinnego. Jeśli opiekuje się on
3-tysięczną populacją, to w grupie tej jest co najmniej 300 osób dotkniętych migreną.
Migrenę definiuje się obecnie jako częste, przewlekłe i naruszające sprawność zaburzenie nerwowo-naczyniowe, znamionujące się napadami silnego bólu głowy, z towarzyszącymi objawami autonomicznymi oraz – u części pacjentów – aurą z objawami neurologicznymi [8]. Jest to choroba uwarunkowana genetycznie i prawdopodobnie należy do tzw. kanałopatpii [3].


Krótka historia migreny


Pierwsze wzmianki o napadowych bólach głowy, które można uznać za napady migrenowe, pochodzą z Sumeru (sprzed ok. 5 tys. lat), natomiast dokładne, do dziś aktualne opisy medyczne podali lekarze greccy i rzymscy, zwłaszcza Areteusz z Kapadocji (II w. n.e.), który użył nazwy heterocrania. Do dziś stosowane określenie hemikrania (tzn. ból połowy głowy) pochodzi od Galena (również II w. n.e.). Później rozmaici medycy uzupełniali te opisy nowymi spostrzeżeniami [zob. 21], m.in. Karol Piso (Charles Lepois – XVI–XVII w.) podał wzorcowy autoportret migreny, na którą...


View full text...