Nowe leki w leczeniu astmy

Astma jest przewlekłą chorobą zapalną dolnych dróg oddechowych. Przewlekłemu zapaleniu towarzyszy nadreaktywność oskrzeli, prowadząca do nawracających epizodów świszczącego oddechu, duszności, uczucia ściskania w klatce piersiowej i kaszlu. Dane epidemiologiczne wskazują, że na świecie choruje na to schorzenie ok. 300 mln ludzi i ok. 0,08–0,1% z nich, pomimo leczenia, umiera. Istotne jest zatem wczesne i prawidłowe leczenie astmy, które umożliwi osiągnięcie i utrzymanie kontroli klinicznej choroby. Główne cele leczenia astmy to ograniczenie procesu zapalnego, zmniejszenie nadreaktywności oskrzeli i poprawa lub zapobieganie zmianom w strukturze płuc (remodeling). W wytycznych ostatniej wersji raportu GINA (Global Initiative for Asthma) 2007–2009 zwrócono uwagę na celowość stosowania wziewnych glikokortykosteroidów – najskuteczniejszych leków przeciwzapalnych i kontrolujących astmę. Dlatego też należą one do leków pierwszego rzutu w leczeniu astmy przewlekłej we wszystkich stopniach ciężkości i w każdym wieku chorego. Przeciwzapalne działanie glikokortykosteroidów w astmie zależy od: modulacji syntezy cytokin i chemokin, zahamowania syntezy eikozanoidów oraz akumulacji bazofilów, eozynofilów i limfocytów w tkance płucnej, a także zmniejszania przepuszczalności naczyń krwionośnych. W Polsce dostępny jest steroid wziewny nowej generacji, cyklezonid (Alvesco), podawany w postaci proleku. Pod wpływem endogennych esteraz płucnych ulega aktywacji do czynnego metabolitu desisobutyrylu cyklezonidu (des-CIC). Charakteryzuje się wysoką depozycją płucną sięgającą ok. 52% po podaniu pojedynczej dawki 50 μg. Będąc nieaktywnym pro-lekiem, bardzo słabo metabolizowanym w jamie ustnej i w gardle, nie wywiera działań farmakologicznych w tym obszarze. Wielkość cząsteczki cyklezonidu sięga 1,1 μm, co umożliwia dotarcie leku w głąb układu oddechowego.
Pomimo optymalnego leczenia przeciwzapalnego steroidami wziewnymi nadal u wielu pacjentów utrzymuje się nadreaktywność oskrzeli i objawy choroby. Międzynarodowe wytyczne, sygnowane GINA 2007, zalecają stosowanie skojarzonej terapii złożonej z 2 leków, tj. długo działającego β2-agonisty i wziewnego glikokortykosteroidu. Terapia skojarzona jest obecnie standardem leczenia astmy w Europie i na świecie, bowiem:
• glikokortykosteroidy leczą zapalenie dróg oddechowych u chorych na astmę, a β2-agonista działa rozkurczowo na mięśniówkę gładką oskrzeli – leki te podane w...


View full text...