Patomorfologiczna selekcja chorych do terapii systemowej

1. Wstęp

Decyzję o zastosowaniu terapii systemowej w leczeniu chorych na naciekającego raka piersi oraz jej rodzaju podejmuje się na podstawie analizy licznych parametrów, w tym zaawansowania klinicznego choroby, wieku, towarzyszących chorób, nastawienia pacjenta do leczenia oraz patomorfologicznych czynników predykcyjnych. Leczenie systemowe w raku piersi można podzielić na hormonoterapię i chemioterapię. Szczególną rolę w chemioterapii, ze względu na możliwość indywidualizacji leczenia, odgrywa terapia celowana uwzględniająca ocenę parametrów swoistych dla nowotworu. Istotna jest tu ocena patomorfologiczna wspomagana metodami immunopatologicznymi i biologii molekularnej. Zasadnicze znaczenie ma ocena stanu receptorów steroidowych i HER2. Obecność lub brak ekspresji wspomnianych receptorów może, zgodnie z zaleceniami z St. Gallen z roku 2011, mieć także wpływ na wybór tradycyjnego leczenia chemicznego, zarówno pooperacyjnego, jak i neoadiuwantowego. Dodatkowymi czynnikami morfologicznymi, rozpatrywanymi przy selekcji do terapii systemowej są: stopień złośliwości histologicznej guza (grade), indeks proliferacyjny Ki67, największy wymiar składowej naciekającej oraz stan węzłów chłonnych pachy.

Dodatkowo, należy wspomnieć o ocenie podpisów genowych, które są dostępne komercyjnie i których wynik również może być brany pod uwagę w podjęciu lub rezygnacji z leczenia systemowego.

2. Immunopatologiczne określanie czynników predykcyjnych w raku piersi

2.1. Ocena receptorów steroidowych



Ocena immunopatologiczna receptorów estrogenowych (ER) i progesteronowych (PgR) należy do rutynowego postępowania przy opracowaniu patomorfologicznym naciekającego raka piersi i ma znaczenie predykcyjne.

2.1.1. Sposoby oceny receptorów steroidowych i ich interpretacja

Określenie stanu receptorów ER i PgR (ujemnego bądź dodatniego) polega na interpretacji wyniku barwienia immunopatologicznego jąder komórek naciekającego raka piersi. Istnieje kilka systemów przedstawiania wyników reakcji barwnej. W ostatniej dekadzie najczęściej zalecanym systemem była skala wg Allreda, w której oceniano odsetek wybarwionych jąder komórkowych (proportion score – PS) oraz intensywność ich wybarwienia (intensity score – IS). Wynik (total score – TS) w tym systemie jest przedstawiany jako suma PS i IS. Szczegółowe progi dla poszczególnych stopni PS i IS w skali Allreda przedstawiono w tabeli I.

Pełna treść artykułu...