Przyczyny niepowodzenia leczenia hipotensyjnego

Badania epidemiologiczne i kliniczne, takie jak Framingham Study, MRC, SHEP, STOP-Hypertension i wiele innych spowodowały, że dzisiaj nie budzi już wątpliwości fakt, że podwyższone wartości ciśnienia tętniczego przyczyniają się do rozwoju powikłań narządowych, zwłaszcza z zakresu układu sercowo-naczyniowego i do skracania życia pacjenta, a racjonalnie prowadzone leczenie hipotensyjne w dużym stopniu zapobiega tym niekorzystnym zjawiskom [4, 9, 22, 25, 26]. Badania te umożliwiły także ustalenie wartości ciśnienia, powyżej których istotnie wzrasta ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, a co za tym idzie – określenie zarówno umownej granicy między ciśnieniem prawidłowym a nadciśnieniem tętniczym, jak i docelowych wartości ciśnienia w leczeniu hipotensyjnym.







Opublikowany jesienią kolejny już raport Naukowych Komitetów Połączonych (JNC-VI) i zaakceptowany z pewnymi modyfikacjami przez wiele towarzystw naukowych (m.in. przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne i Polskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego) docelowe wartości ciśnienia krwi dla osób dorosłych ustala na poniżej: 140 mmHg dla skurczowego i 90 mmHg dla ciśnienia rozkurczowego. U osób z cukrzycą, z uwagi na zwiększone ryzyko powikłań narządowych zaleca się dążenie do uzyskiwania niższych, nie przekraczających 130/85 mmHg wartości ciśnienia [10, 13, 24, 30, 31].

U większości pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym modyfikacja stylu życia oraz właściwa farmakoterapia umożliwiają uzyskanie pożądanego efektu hipotensyjnego. U pewnego odsetka chorych nie udaje się jednak uzyskać normalizacji ciśnienia krwi. Od znajomości przyczyn tego zjawiska i ich eliminowania może zależeć powodzenie leczenia w przyszłości [3, 13, 14, 15, 18, 28].

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowych wartości ciśnienia, w pierwszej kolejności należy się zastanowić, czy wynikają one z niezadowalającej jego kontroli, czy też z niewłaściwie wykonanego lub niewłaściwie zinterpretowanego wyniku pomiaru ciśnienia krwi (pozorna nieskuteczność leczenia). Najczęstsze przyczyny pozornej i rzeczywistej nieskuteczności na leczenie hipotensyjne zestawiono w tab. 1.

Podejrzenie pozornej oporności na leczenie hipotensyjne nasuwa stwierdzenie dysproporcji pomiędzy wysokimi wartościami ciśnienia sugerującymi cięższy przebieg nadciśnienia tętniczego a brakiem charakterystycznych dla takiego obrazu choroby powikłań...


View full text...