Zaburzenia oddychania w czasie snu u pacjentów z cukrzycą

Postępy diagnostyki czynności oddechowej w czasie snu, z jednoczasowym monitorowaniem funkcji OUN oraz pracy serca, ujawniły znaczne zaburzenia wentylacji w godzinach nocnych u wielu badanych osób. Być może w przyszłości skuteczne leczenie tych zaburzeń otworzy nowe możliwości zapobiegania i leczenia wielu chorób.




Kontrola czynności
oddechowej


Wentylacja kontrolowana jest przez ośrodkowy układ nerwowy (OUN) oraz liczne struktury obwodowe.
Centralny ośrodek oddechowy usytuowany jest w tworze siatkowatym pnia mózgu (w rdzeniu przedłużonym) i nie stanowi wyraźnie odgraniczonej masy komórkowej, zlokalizowanej w ściśle określonym obszarze. Ośrodek oddechowy składa się z parzystych części wdechowych i wydechowych, wzajemnie ze sobą powiązanych anatomicznie, a oddychanie sterowane jest rytmicznym pobudzaniem ośrodka wdechowego. Stymulacja ośrodka wydechowego przerywa akt wdechu, a naprzemienność utrzymywana jest dzięki hamującemu oddziaływaniu ośrodka wydechowego na ośrodek wdechowy.
Należy sądzić, że powstające w czasie wdechu impulsy pobudzają ruchowe neurony w szyjnych oraz górnych piersiowych segmentach rdzenia kręgowego, które unerwiają m. wdechowe. Stymulacja podczas wydechu hamuje prawdopodobnie czynność neuronów wdechowych. Warto jednocześnie podkreślić, że neurony ruchowe unerwiające mięśnie wydechowe są prawdopodobnie nieczynne podczas spokojnego oddychania, a ujawniają aktywność w czasie nasilonej czynności oddechowej.
Stan pobudzenia pnia mózgu jako całości wpływa na czynność tworu siateczkowatego, a więc i czynność oddechową. Podczas snu pobudzenie ośrodkowe zmniejsza się, co powoduje ograniczenie wentylacji, natomiast w czasie pracy fizycznej czynność ośrodkowego układu nerwowego ulega intensyfikacji i pobudza czynność oddechową. Aktywność tworu siatkowatego zmienia się również w zależności od aktualnej ciepłoty ciała oraz wahań ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla i stężenia jonów wodorowych w tkance nerwowej, a w stanie spoczynku zależy również od stężenia jonów wodorowych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Centralne chemoreceptory umiejscowione na przednio-bocznej powierzchni rdzenia przedłużonego są bardzo wrażliwe na zmiany prężności CO2 i wielkości pH. Natomiast ich wrażliwość na zmiany prężności tlenu we krwi tętniczej jest niewielka.
Chemoreceptory obwodowe mieszczą się głównie w kłębkach rozwidlenia tętnic szyjnych i w kłębkach łuku aorty....


View full text...