Pacjent w szpitalu to już nie tylko kod kreskowy

Od kwietnia obowiązuje rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie warunków, sposobu i trybu zaopatrywania pacjentów szpitala w znaki identyfikacyjne. Jest związane ze zmianami dokonanymi w ustawie o działalności leczniczej z 6 września 2023 r.

• Do niedawna znaki identyfikacyjne pacjentów szpitala na opaskach zawierały informacje w sposób uniemożliwiający ich identyfikację przez osoby nieuprawnione, często w postaci kodu kreskowego
• Kodowanie danych identyfikacyjnych jednak często generowało występowanie zdarzeń niepożądanych w postaci błędnej identyfikacji w kontekście udzielanych świadczeń pacjentom
• Aby poprawić bezpieczeństwo, zdecydowano się na zmianę – obligatoryjnego umieszczenia na opaskach wprost imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta

Nie kod kreskowy, ale imię i nazwisko pacjenta
Zgodnie z zmianami od 6 września 2023 r. obowiązkowym znakiem identyfikacyjnym pacjenta w szpitalu jest: jego imię i nazwisko oraz data urodzenia pacjenta. W przypadku noworodka urodzonego w szpitalu: imię i nazwisko matki, płeć i data urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym, a w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej – także cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się. Dane te umieszcza się na opasce, którą pacjent powinien nosić w szpitalu.

Dotychczas znaki identyfikacyjne, w które zaopatrywało się pacjentów szpitala, i które znajdowały się na opaskach, zawierały informacje pozwalające na ustalenie: imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta, w sposób uniemożliwiający identyfikację pacjenta przez osoby nieuprawnione.

Wymagane było zatem odkodowanie tych informacji (np. zeskanowanie kodu kreskowego). To rozwiązanie generowało jednak występowanie zdarzeń niepożądanych w postaci błędnej identyfikacji pacjentów w kontekście udzielanych im świadczeń zdrowotnych (np. podanie określonego leku nie temu pacjentowi).

W celu poprawy bezpieczeństwa pacjentów ustawodawca zdecydował się na zmianę ustawy polegającą na obligatoryjnym umieszczeniu na opaskach wprost imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta.

Inne informacje utajnione
Na opasce można umieścić w ramach znaku identyfikacyjnego także dodatkowe informacje służące identyfikacji pacjenta. Jednak te dodatkowe informacje powinny być zapisane w sposób uniemożliwiający ich odczytanie przez osoby nieuprawnione. Oznacza to możliwość dodatkowego wykorzystania przez podmioty lecznicze dotąd stosowanych rozwiązań w postaci kodów kreskowych.

Zgodnie z rozporządzeniem pacjenta zaopatruje się w znak identyfikacyjny przy przyjęciu do szpitala, po ustaleniu jego tożsamości. Pacjenta, którego tożsamości nie można ustalić przy przyjęciu do szpitala, zaopatruje się w znak identyfikacyjny zawierający oznaczenie ,,NN” oraz dodatkowe oznaczenie numeryczne, umożliwiające identyfikację pacjenta do czasu ustalenia jego tożsamości.

W przypadku pacjenta, który potrzebuje natychmiastowego udzielenia świadczenia zdrowotnego ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, w znak identyfikacyjny zaopatruje się go niezwłocznie po udzieleniu takiego świadczenia. Noworodka urodzonego w szpitalu zaopatruje się w znak identyfikacyjny niezwłocznie po urodzeniu.

Opaskę ze znakiem identyfikacyjnym zakłada się na nadgarstek pacjenta, a w przypadku gdy jest to niemożliwe albo niewskazane ze względu na przebieg procesu leczenia, w okolicy kostki kończyny dolnej.

Przeczytaj także: „Identyfikacja pacjentów – projekt po konsultacjach” i „Identyfikacja chorych – rozporządzenie”.