Niedobór żelaza a rokowanie w ostrym zespole wieńcowym
Redaktor: Mariusz Radzio
Data: 11.05.2022
Źródło: Materiał partnera, "Pod ciśnieniem" 2/2021. Opieka merytoryczna:
prof. dr hab. n. med. Andrzej Januszewicz
prof. dr hab. n. med. Aleksander Prejbisz
dr hab. n. med. Piotr Dobrowolski, prof. Inst.
Cel badania: w celu uporządkowania wiedzy dokonano systematycznego przeglądu i metaanalizy dostępnych badań oceniających wpływ niedoboru żelaza na rokowanie u chorych po ostrym zespole wieńcowym (OZW).
Niedobór żelaza jest niezależnym predyktorem niekorzystnych zdarzeń u pacjentów z niewydolnością serca. Dowiedziono, że jego dożylna suplementacja poprawia rokowanie sercowo-naczyniowe. Istnieją również pojedyncze doniesienia na temat wpływu niedoboru żelaza na rokowanie u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi.
Opis badania
W metaanalizie wzięto pod uwagę badania oceniające pacjentów po OZW, w których uwzględniono jeden z poniższych punktów końcowych:
Wyniki
Niedobór żelaza u osób z ostrym zespołem wieńcowym występuje często, problem ten dotyka 51% pacjentów. Pomimo różnic metodologicznych między badaniami ich wyniki wskazują, że pacjenci z niedoborem żelaza i po przebytym ostrym zespole wieńcowym mają gorsze odległe rokowanie.
W dwóch badaniach oceniono wpływ niedoboru żelaza w obserwacji odległej na śmiertelność:
W jednym retrospektywnym badaniu oceniono wpływ niedoboru żelaza na MACE, które zostało zdefiniowane jako wystąpienie zawału serca lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Okres obserwacji wyniósł 4 lata. Po skorygowaniu względem wielu czynników okazało się, że niedobór żelaza był związany z 52-procentowym zwiększeniem ryzyka wystąpienia MACE.
Wnioski
Pacjenci z niedoborem żelaza mają gorsze odległe rokowanie po przebytym ostrym zespole wieńcowym. Autorzy postulują, że rutynowa ocena stężenia żelaza w tej grupie chorych jest zasadna. Wyrównanie stężenia żelaza może być stosunkowo łatwym narzędziem do poprawy rokowania chorych w odległej obserwacji – konieczne są jednak dalsze badania.
Piśmiennictwo:
Reinhold J, Papadopoulou C, Baral R, Vassiliou VS. Iron deficiency for prognosis in acute coronary syndrome – A systematic review and meta-analysis. Int J Cardiol 2021; 328: 46–54
Wszelkie prawa zastrzeżone © ITEM Publishing Sp. z o.o.
Opublikowano za zgodą Wydawcy.
Opis badania
W metaanalizie wzięto pod uwagę badania oceniające pacjentów po OZW, w których uwzględniono jeden z poniższych punktów końcowych:
- zgon,
- poważne zdarzenie sercowo-naczyniowe
(major adverse cardiovascular event – MACE), - wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory,
- klasę Killipa-Kimballa,
- stężenie troponiny i kreatyniny.
Wyniki
Niedobór żelaza u osób z ostrym zespołem wieńcowym występuje często, problem ten dotyka 51% pacjentów. Pomimo różnic metodologicznych między badaniami ich wyniki wskazują, że pacjenci z niedoborem żelaza i po przebytym ostrym zespole wieńcowym mają gorsze odległe rokowanie.
W dwóch badaniach oceniono wpływ niedoboru żelaza w obserwacji odległej na śmiertelność:
- niedobór żelaza – trend w kierunku większego ryzyka śmiertelności w okresie 4,7 roku obserwacji; istotny niezależny związek między wysyceniem transferryny a śmiertelnością;
- niedobór żelaza – ryzyko zgonu 2,9 razy wyższe u chorych z niedoborem żelaza w 6-miesięcznej obserwacji.
W jednym retrospektywnym badaniu oceniono wpływ niedoboru żelaza na MACE, które zostało zdefiniowane jako wystąpienie zawału serca lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Okres obserwacji wyniósł 4 lata. Po skorygowaniu względem wielu czynników okazało się, że niedobór żelaza był związany z 52-procentowym zwiększeniem ryzyka wystąpienia MACE.
Wnioski
Pacjenci z niedoborem żelaza mają gorsze odległe rokowanie po przebytym ostrym zespole wieńcowym. Autorzy postulują, że rutynowa ocena stężenia żelaza w tej grupie chorych jest zasadna. Wyrównanie stężenia żelaza może być stosunkowo łatwym narzędziem do poprawy rokowania chorych w odległej obserwacji – konieczne są jednak dalsze badania.
Piśmiennictwo:
Reinhold J, Papadopoulou C, Baral R, Vassiliou VS. Iron deficiency for prognosis in acute coronary syndrome – A systematic review and meta-analysis. Int J Cardiol 2021; 328: 46–54
Wszelkie prawa zastrzeżone © ITEM Publishing Sp. z o.o.
Opublikowano za zgodą Wydawcy.
