123RF
FDA zarejestrowała enfortumab vedotin-ejfv do leczenia raka urotelialnego
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 10.05.2023
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, FDA
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) wydała w trybie przyspieszonym zgodę na stosowanie enfortumabu vedotin-ejfv w skojarzeniu z pembrolizumabem w leczeniu pacjentów z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem urotelialnym, którzy nie kwalifikują się do chemioterapii opartej na pochodnych platyny.
Skuteczność terapii oceniano w badaniu EV-103/KEYNOTE-869 (NCT03288545), obejmującym kilka kohort (ze zwiększaniem dawki, A oraz K).
Kohorta, w której zwiększano dawkę, i kohorta A były grupami jednoramiennymi obejmującymi pacjentów otrzymujących enfortumab vedotin-ejfv z pembrolizumabem, natomiast pacjentów z kohorty K przydzielono losowo do leczenia skojarzonego lub do grupy otrzymującej sam enfortumab vedotin-ejfv. Pacjenci nie otrzymywali wcześniej leczenia systemowego z powodu choroby miejscowo zaawansowanej lub przerzutowej i nie kwalifikowali się do chemioterapii z cisplatyną. Łącznie 121 pacjentów otrzymało enfortumab vedotin-ejfv w skojarzeniu z pembrolizumabem.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi dotyczącymi skuteczności były odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR) i czas trwania odpowiedzi (DoR) oceniane niezależnie, centralnie, w sposób zaślepiony na podstawie kryteriów RECIST v1.1. ORR u 121 pacjentów wyniósł 68% (95% CI 59–76), w tym 12% stanowiły odpowiedzi całkowite. Mediana DoR dla kohorty, w której zwiększano dawkę, i kohorty A wyniosła 22 miesiące (zakres: od 1+ do 46+), a dla kohorty K nie została osiągnięta (zakres: od 1 do 24+).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>20%), w tym nieprawidłowościami w wynikach badań laboratoryjnych, były zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, wysypka, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, neuropatia obwodowa, zmniejszenie liczby limfocytów, zmęczenie, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zmniejszenie stężenia sodu, zwiększenie aktywności lipazy, zmniejszenie stężenia albuminy, łysienie, zmniejszenie stężenia fosforanów, zmniejszenie masy ciała, biegunka, świąd, zmniejszenie apetytu, nudności, zaburzenia smaku, zmniejszenie stężenia potasu, zmniejszenie liczby neutrofili, zakażenie dróg moczowych, zaparcia, zwiększenie stężenia potasu, zwiększenie stężenia wapnia, obrzęki obwodowe, suchość oka, zawroty głowy, ból stawów i suchość skóry.
Zalecana dawka enfortumabu vedotin-ejfv przy podawaniu w skojarzeniu z pembrolizumabem wynosi 1,25 mg/kg m.c. (maksymalnie 125 mg u pacjentów o masie ciała ≥100 kg), podawana we wlewie dożylnym trwającym 30 minut w dniach 1. i 8. 21-dniowego cyklu do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Zalecana dawka pembrolizumabu podawana tego samego dnia po enfortumabie vedotin-ejfv wynosi 200 mg co 3 tygodnie lub 400 mg co 6 tygodni do progresji choroby, wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności lub do 24 miesięcy.
Kohorta, w której zwiększano dawkę, i kohorta A były grupami jednoramiennymi obejmującymi pacjentów otrzymujących enfortumab vedotin-ejfv z pembrolizumabem, natomiast pacjentów z kohorty K przydzielono losowo do leczenia skojarzonego lub do grupy otrzymującej sam enfortumab vedotin-ejfv. Pacjenci nie otrzymywali wcześniej leczenia systemowego z powodu choroby miejscowo zaawansowanej lub przerzutowej i nie kwalifikowali się do chemioterapii z cisplatyną. Łącznie 121 pacjentów otrzymało enfortumab vedotin-ejfv w skojarzeniu z pembrolizumabem.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi dotyczącymi skuteczności były odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR) i czas trwania odpowiedzi (DoR) oceniane niezależnie, centralnie, w sposób zaślepiony na podstawie kryteriów RECIST v1.1. ORR u 121 pacjentów wyniósł 68% (95% CI 59–76), w tym 12% stanowiły odpowiedzi całkowite. Mediana DoR dla kohorty, w której zwiększano dawkę, i kohorty A wyniosła 22 miesiące (zakres: od 1+ do 46+), a dla kohorty K nie została osiągnięta (zakres: od 1 do 24+).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>20%), w tym nieprawidłowościami w wynikach badań laboratoryjnych, były zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, wysypka, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, neuropatia obwodowa, zmniejszenie liczby limfocytów, zmęczenie, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zmniejszenie stężenia sodu, zwiększenie aktywności lipazy, zmniejszenie stężenia albuminy, łysienie, zmniejszenie stężenia fosforanów, zmniejszenie masy ciała, biegunka, świąd, zmniejszenie apetytu, nudności, zaburzenia smaku, zmniejszenie stężenia potasu, zmniejszenie liczby neutrofili, zakażenie dróg moczowych, zaparcia, zwiększenie stężenia potasu, zwiększenie stężenia wapnia, obrzęki obwodowe, suchość oka, zawroty głowy, ból stawów i suchość skóry.
Zalecana dawka enfortumabu vedotin-ejfv przy podawaniu w skojarzeniu z pembrolizumabem wynosi 1,25 mg/kg m.c. (maksymalnie 125 mg u pacjentów o masie ciała ≥100 kg), podawana we wlewie dożylnym trwającym 30 minut w dniach 1. i 8. 21-dniowego cyklu do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Zalecana dawka pembrolizumabu podawana tego samego dnia po enfortumabie vedotin-ejfv wynosi 200 mg co 3 tygodnie lub 400 mg co 6 tygodni do progresji choroby, wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności lub do 24 miesięcy.
