Radioterapia skojarzona z krótkoterminową hormonoterapią u chorych na raka prostaty
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 31.08.2011
Źródło: Jones CU, Hunt D, McGowan D et al. Radiotherapy and short-term androgen deprivation for localized prostate cancer. N Engl J Med. 2011 Jul 14;365(2):107-18.
W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania III fazy, w którym porównano skuteczność radioterapii połączonej z krótkoterminową hormonoterapią, z samodzielną radioterapią u chorych na raka prostaty w stopniu T1b-T2b.
Badania III fazy wykazały, że dodanie hormonoterapii (trwającej ponad 2 lata) do radioterapii u chorych na miejscowo zaawansowanego raka prostaty wiąże się z wydłużeniem mediany całkowitego przeżycia chorych, kosztem jednak zwiększonej toksyczności leczenia (głównie zaburzenia erekcji i zawał mięśnia sercowego). W celu zminimalizowania działań niepożądanych związanych z hormonoterapią przeprowadzono badanie kliniczne III fazy u chorych na miejscowo zaawansowanego raka prostaty (T2c-T4), w którym skrócono czas podawania terapii hormonalnej do 6 miesięcy. W badaniu tym wykazano, że terapia skojarzona składająca się z radioterapii połączonej z krótkoterminowa hormonoterapia w porównaniu z samodzielną radioterapią istotnie wydłuża przeżycie wolne od choroby u tych chorych. W innych badaniach potwierdzono w/w obserwacje w tej grupie chorych. Wprowadzenie powszechnego oznaczania poziomu PSA w surowicy spowodowało rozpoznawanie raków prostaty we wcześniejszym stopniu zaawansowania. Obecnie mniej jest danych odnośnie roli krótkoterminowej hormonoterapii u chorych poddanych radioterapii z powodu raka prostaty o niskim zaawansowaniu miejscowym (T1b-T2b).
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 1979 chorych na gruczolakoraka prostaty w stopniu T1b-T2b, u których wartość poziomu PSA (Prostate-Specific Antigen – swoisty antygen sterczowy) w surowicy krwi nie przekraczała 20 ng. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali radioterapię, w drugim radioterapię połączoną z krótkoterminową hormonoterapią, trwającą 4 miesiące a rozpoczętą 2 miesiące przed wdrożeniem naświetlania. Chorzy w grupie badanej otrzymywali 3 x dziennie 250 mg flutamidu (p.o) oraz 1 x w miesiącu 3,6 mg gosereliny (s.c.) lub jednorazowo 7,5 mg leuproliny (i.m.). Wyższy odsetek 10-letniego przeżycia zaobserwowano w grupie chorych otrzymujących radioterapię w połączeniu z krótkoterminową hormonoterapią (62% vs 57%, p=0.03). Ponadto w grupie badanej zanotowano 10-letnią śmiertelność związaną z chorobą na poziomie 8%, natomiast w grupie otrzymującej tylko radioterapię równą 4%. Analiza podgrup wykazała, że najwyższą korzyść z terapii skojarzonej odnoszą chorzy o pośrednim ryzyku choroby (10-letnie przeżycie chorych 61% vs 54%), natomiast u chorych o niskim ryzyku nie zanotowano żadnej korzyści z dołączenia hormonoterapii do radioterapii. Toksyczność stopnia ≥3 związana z zastosowaniem hormonoterapii (głównie późna hepatotoksyczność) obserwowano u mniej niż 5% badanych.
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 1979 chorych na gruczolakoraka prostaty w stopniu T1b-T2b, u których wartość poziomu PSA (Prostate-Specific Antigen – swoisty antygen sterczowy) w surowicy krwi nie przekraczała 20 ng. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali radioterapię, w drugim radioterapię połączoną z krótkoterminową hormonoterapią, trwającą 4 miesiące a rozpoczętą 2 miesiące przed wdrożeniem naświetlania. Chorzy w grupie badanej otrzymywali 3 x dziennie 250 mg flutamidu (p.o) oraz 1 x w miesiącu 3,6 mg gosereliny (s.c.) lub jednorazowo 7,5 mg leuproliny (i.m.). Wyższy odsetek 10-letniego przeżycia zaobserwowano w grupie chorych otrzymujących radioterapię w połączeniu z krótkoterminową hormonoterapią (62% vs 57%, p=0.03). Ponadto w grupie badanej zanotowano 10-letnią śmiertelność związaną z chorobą na poziomie 8%, natomiast w grupie otrzymującej tylko radioterapię równą 4%. Analiza podgrup wykazała, że najwyższą korzyść z terapii skojarzonej odnoszą chorzy o pośrednim ryzyku choroby (10-letnie przeżycie chorych 61% vs 54%), natomiast u chorych o niskim ryzyku nie zanotowano żadnej korzyści z dołączenia hormonoterapii do radioterapii. Toksyczność stopnia ≥3 związana z zastosowaniem hormonoterapii (głównie późna hepatotoksyczność) obserwowano u mniej niż 5% badanych.
