Artykuł pogladowy
Wpływ fototerapii na samoocenę zaburzeń nastroju u dzieci i młodzieży niewidomej i słabowidzącej

Uważa się, że przyczyną sezonowych zaburzeń nastroju może być brak światła słonecznego, dlatego fototerapia wydaje się skuteczną metodą terapeutyczną. Podczas okresu jesienno-zimowego dużo mniejsza ilość światła słonecznego docierającego szczególnie do osób niewidomych i słabowidzących może spowodować znaczne nieprawidłowości w ich rytmach biologicznych.
Celem badania przedstawionego w niniejszej pracy było poznanie wpływu jasnego światła na samoocenę zaburzeń nastroju dzieci i młodzieży niewidomej i słabowidzącej.
Ekspozycji poddane zostało 9 dzieci słabowidzących
i 6 dzieci niewidomych. Jasne światło o intensywności 3500 luksów stosowane było przez 30 min każdego ranka przez 10 kolejnych dni. Naświetlania przeprowadzane były w listopadzie i grudniu. Odpowiedź na
fototerapię mierzona była za pomocą testu samooceny Zillera, gdyż ta prosta, sprawdzona metoda jest całkowicie bezinwazyjna.
Wartość samooceny wzrosła w stosunku do wartości uzyskanych bezpośrednio przed terapią u ok. 73,3% badanych. Najlepsze wyniki uzyskano u niewidomych dziewczynek.
Fototerapia okazała się skuteczną metodą terapeutyczną wpływającą pozytywnie na jakość życia niewidomych
i słabowidzących dzieci i młodzieży (lepsze samopoczucie, samoocena i jakość snu), co potwierdzali również ich
opiekunowie. Bez względu na rodzaj schorzenia narządu wzroku, na które cierpiały badane dzieci, zastosowanie terapii światłem wpływało na poprawę samooceny. Jednakże z powodu pojawiania się objawów ubocznych nawet o niewielkim nasileniu należy dokładnie dobierać i stale monitorować dzieci poddawane fototerapii w celu optymalizacji efektu profilaktycznego lub terapeutycznego. Wnikliwszych badań jednak nadal wymaga intensywność światła zastosowanego u dzieci niewidomych i słabowidzących.

Since seasonal affective disorder has its roots in the lack of sunshine, phototherapy seems to be the most effective for its treatment. Due to the shortage of sunshine during winter, people who are blind or poorly-sighted become socially limited and their biological cycles get shifted. The aim of study was to evaluate the effects of bright light therapy on a self-estimation of blind and poorly-sighted children.
Nine poorly-sighted children and six blind children were exposed to bright light of intensity 3500 lux for
30 minutes lasting morning exposure for 10 days
during the autumn. All children filled in a Ziller self – estimation test.
Self-estimation increased from baseline after light therapy in 73,3% of all children. Light therapy appears to be an effective method improving not only self-estimation but also quality of life, both of them being dependent on seasonal mood changes of blind and poorly-sighted children. Further clinical examinations are required for the different light intensities to be used with blind and poorly-sighted children.