en ENGLISH
eISSN: 2083-8441
ISSN: 2081-237X
Pediatric Endocrinology Diabetes and Metabolism
Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Suplementy Rada naukowa Recenzenci Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt Zasady publikacji prac
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
SCImago Journal & Country Rank
2/2017
vol. 23
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:
Artykuł przeglądowy

Fenotyp TOFI – jego wpływ na występowanie cukrzycy

Zygmunt Zdrojewicz
,
Ewa Popowicz
,
Marta Szyca
,
Tomasz Michalik
,
Bartłomiej Śmieszniak

Pediatr Endocrinol Diabetes Metab 2017;23,2:96-100
Data publikacji online: 2017/10/11
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 
Wyniki badań wskazują na znaczący wzrost zapadalności na cukrzycę typu 2 w ciągu ostatnich 30 lat. Przewidują one również, że ta tendencja się utrzyma. Taki stan rzeczy ma związek ze zmianą stylu życia, z czego wynika równoległe zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości. Jednak objawy zespołu metabolicznego, dotychczas ściśle wiązanego z otyłością typu brzusznego, pojawiają się stosunkowo często u osób z prawidłowym BMI (Body Mass Index) i obwodem w talii. Celem pracy jest przedstawienie fenotypu TOFI (thin outside fat inside) jako istotnego czynnika patogenezy cukrzycy typu 2. W latach 80. XX wieku pojawiły się pierwsze badania dotyczące MONW (metabolic obese normal weight), czyli fenotypu, który charakteryzuje się występowaniem chorób metabolicznych u osób z prawidłową masą ciała. Od tego czasu nie ustanowiono jednolitych kryteriów rozpoznania MONW, co przysparza trudności w wyodrębnieniu osób, których problem ten dotyczy. Ostatnio pojawiły się prace opisujące fenotyp TOFI, który, jak się wydaje, może doprowadzić do pojawienia się MONW. Osoby, których dotyczy ten problem, pomimo miernie rozwiniętej tłuszczowej tkanki podskórnej, mają zwiększoną ilość tkanki tłuszczowej otaczającej narządy wewnętrzne, co zwiększa ryzyko wystąpienia między innymi insulinooporności i cukrzycy typu 2. W diagnostyce fenotypu TOFI zasadnicze znaczenie odgrywa badanie rezonansem magnetycznym. Dotychczasowe badania nie przyniosły jednoznacznych odpowiedzi o etiopatogenezie TOFI ani o tym, jakie czynniki stymulują jego powstawanie. Profilaktyka i leczenie zespołu obejmuje zwiększenie aktywności fizycznej, promocje prawidłowych nawyków żywieniowych, a w niektórych przypadkach również stosowanie metforminy

Recent studies have reported a significant increase in the incidence of type 2 diabetes in the past 30 years. They also predict that this trend will continue. This is related to a change in lifestyle, which results in a parallel increase in the incidence of overweight and obesity. However, symptoms of the metabolic syndrome, so far closely related to abdominal obesity, are relatively common among people with normal body mass index (BMI) and waist circumference. The aim of the study is to present the TOFI phenotype (thin outside, fat inside) as an important factor in pathogenesis of type 2 diabetes. In the 1980s, the first study of the MONW (metabolic obese normal weight), a phenotype that is characterized by metabolic diseases in people with normal body weight. Since then, no uniform criteria have been established for MONW deployment, which has created difficulties in identifying affected individuals. Recent work has appeared describing the TOFI phenotype, which seems to lead to the appearance of MONW. People affected by this problem, in spite of undersized fatty tissue, have an increased amount of adipose tissue surrounding the internal organs, which increases the risk of insulin resistance and type 2 diabetes. In the diagnostics of the TOFI phenotype, magnetic resonance imaging is of paramount importance. Previous studies did not provide clear answers about the pathogenesis of TOFI nor which factors stimulate its development. Prophylaxis and treatment of the syndrome include increased physical activity, the promotion of correct eating habits, and a use of metformin.
słowa kluczowe:

cukrzyca, TOFI, otyłość


© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.