Diagnostyka i leczenie wtórnych postaci nadciśnienia tętniczego

Wstęp

Występowanie wtórnego nadciśnienia tętniczego określa się tradycyjnie na 5% wszystkich chorych z nadciśnieniem tętniczym. Według nowszych badań odsetek ten może być jednak wyższy. Rozpoznanie wtórnego nadciśnienia pozwala w wielu przypadkach na leczenie przyczynowe, stwarza szansę na ustąpienie typowych dla danej postaci objawów, a niekiedy na wyleczenie nadciś-

nienia. Możliwe jest obecnie wczesne rozpoznawanie genetycznie uwarunkowanych, rodzinnych postaci wtórnych nadciśnienia u bezobjawowych nosicieli.

Rozpoznanie wstępne wtórnej postaci nadciśnienia tętniczego jest możliwe w wielu przypadkach już na podstawie zebrania ukierunkowanego wywiadu, badania przedmiotowego i oceny podstawowych badań dodatkowych (tab. 1.). Wśród cech wspólnych dla wtórnych postaci nadciśnienia tętniczego wymieniane są nagłe wystąpienie wysokich wartości ciśnienia tętniczego i oporność na leczenie hipotensyjne. U młodzieży i młodych dorosłych częstość występowania postaci wtórnych, wbrew obiegowej opinii, wynosi podobnie jak u dorosłych 5%, chociaż u dzieci dominuje nadciśnienie wtórne. Pomiar całodobowy ciśnienia pozwala wykluczyć „reakcję białego fartucha” i rzekomą oporność na leczenie hipotensyjne. Wykonanie tego badania w wielu przypadkach pozwoli ograniczyć niepotrzebną diagnostykę wtórnego nadciś-

nienia. Lista wtórnych postaci nadciśnienia tętniczego została podana w tabeli 2. W niniejszym artykule zostaną omówione wybrane, najczęściej występujące lub diagnozowane postaci wtórnego nadciśnienia.

Miąższowa choroba nerek

Za najczęstszą postać wtórnego nadciśnienia tętniczego uznawana jest miąższowa choroba nerek. Może być ona łatwo rozpoznana na podstawie oceny stężenia kreatyniny w osoczu i badania ogólnego moczu. W celu wykluczenia miąższowej choroby nerek badanie ogólne moczu należy wykonać kilkukrotnie. Wartościowym badaniem przy podejrzeniu miąższowej choroby nerek jest ultrasonografia. Badanie to dostarcza danych dotyczących wielkości nerek, grubości warstwy korowej nerek, drożności dróg moczowych oraz obecności nieprawidłowych mas w nerkach. Jest wskazane przy podejrzeniu wielotorbielowatości nerek na podstawie wywiadu rodzinnego lub badania fizykalnego (masy w rzucie nerek). Chorzy

z pozytywnymi wynikami badań przesiewowych wymagają bardziej szczegółowej diagnostyki.

Pierwotny aldosteronizm

Najczęstszą...


Pełna treść artykułu...