Dializa otrzewnowa jako metoda z wyboru u chorych na przewlekłą niewydolność nerek w starszym wieku obciążonych licznymi powikłaniami

Kobieta 75-letnia, chora na schyłkową niewydolnośæ nerek w przebiegu nefropatii cukrzycowej została przyjęta do Kliniki Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii w Zabrzu 25 marca 2004 r. W wywiadzie stwierdzono obecnośæ cukrzycy typu 2 (od 1978 r.), przebycie udaru niedokrwiennego mózgu (w 1993 r.), niedowład połowiczy lewostronny średniego stopnia (od 1993 r.), nadciśnienie tętnicze (od 1994 r.), chorobę niedokrwienną mięśnia sercowego (od 1998 r.), przebycie zawału mięśnia sercowego (w 1998r.), miażdżycę kończyn dolnych (od 2000 r.), retinopatię cukrzycową (od 2002 r.) oraz nawracające infekcje dróg moczowych (od 2003 r.). Niewydolnośæ nerek rozpoznano u tej chorej w 2003 r. Przy przyjęciu do Kliniki chora w stanie ogólnym ciężkim, masa ciała: 62,8 kg, wzrost: 156 cm, Hgb 6,9g/dl, RBC 2,13 10⁶/µl, WBC 5,8 10³/µl, płytki krwi 227 10³/µl, mocznik 22,3 mmol/l, kreatynina 512,72µmol/l, kwas moczowy: 420 mmol/l; K⁺ 5,1 mmol/l; Na⁺ 41 mmol/l, Fe 57 mg/dl, białko całkowite 55 g/l, RR 100/60 mmHg. W badaniu fizykalnym zwracały uwagę uogólnione obrzęki i ograniczony kontakt logiczny z chorą. W trakcie hospitalizacji wykluczono ogniska zakażenia, przeprowadzono konsultację kardiologiczną, która potwierdziła obecnośæ zwężenia zastawki aortalnej (EF 50%). W tym okresie (4. doba hospitalizacji) założono chorej cewnik do żyły szyjnej wewnętrznej prawej i rozpoczęto leczenie nerkozastępcze metodą powtarzanych hemodializ. W wykonanych wówczas badaniach RTG klatki piersiowej i jamy brzusznej stwierdzono uogólnioną osteoporozę. W 7. dobie hospitalizacji doszło u chorej do dalszego pogorszenia stanu ogólnego, obniżenia ciśnienia tętniczego (80/40 mmHg). Chorą ponownie konsultowano kardiologicznie i na podstawie wykonanych badań dodatkowych (EKG, CK-MB, UKG serca) potwierdzono wystąpienie ostrego zawału dolnej ściany mięśnia sercowego. W zapisie EKG obserwowano blok II stopnia z periodyką Wenckebacha, bez zespołów MAS. Wykluczono u chorej leczenie inwazyjne i zastosowano leczenie farmakologiczne. Pomimo zastosowanego leczenia, w 24-godzinnym EKG metodą Holtera obserwowano pobudzenia zatokowe z seriami pobudzeń przedsionkowych, po których występowały zastępcze pobudzenia węzłowe z licznymi pauzami powyżej 2500 ms. Wobec powyższego założono tymczasową elektrodę endokawitarną. Uzyskano stabilizację stanu ogólnego chorej. Dwa tygodnie później chora doznała przypadkowo urazu,...


Pełna treść artykułu...