Infekcyjne zapalenie wsierdzia u chorych leczonych hemodializami

Wprowadzenie
Chorzy leczeni nerkozastępczo są grupą szczególnie narażoną na powikłania infekcyjne, co wiąże się ze znacznie niższą w porównaniu z ogólną populacją odpornością zarówno komórkową, jak i humoralną, w schyłkowej niewydolności nerek. Zjawisko to pogłębia się dodatkowo podczas zabiegów hemodializy, w czasie kontaktu krwi z błoną dializacyjną [9].
Dodatkowe problemy to uszkodzenie barier ochronnych organizmu (sucha i atroficzna skóra, przeczosy w przypadku świądu mocznicowego, systematyczne naruszanie ciągłości skóry przy nakłuwaniu przetoki dializacyjnej, długotrwałe utrzymywanie cewników dializacyjnych), kolonizacja skóry i dróg oddechowych szczepami szpitalnymi o wysokiej oporności na antybiotyki [4, 9]. Szczególnym problemem są zakażenia krwiopochodne, związane z dostępem naczyniowym, dlatego w grupie chorych leczonych hemodializami znacznie wyższa niż w ogólnej populacji jest częstość występowania bakteriemii, sepsy i infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW). Supresja układu immunologicznego sprawia, że początek każdej infekcji może być skąpoobjawowy, bezgorączkowy, a późniejszy przebieg choroby burzliwy i szybki, z wysoką śmiertelnością.
Zastawki chorych leczonych nerkozastępczo ulegają zmianom degeneracyjnym polegającym na tworzeniu zwapnień, na co mają wpływ przede wszystkim zaburzenia gospodarki fosforanowo-wapniowej. Najczęściej uszkodzeniu ulega zastawka mitralna i aortalna. Obecność zmian na zastawce ułatwia jej kolonizację przez bakterie i sprzyja wystąpieniu IZW [5, 10].

Epidemiologia
Częstość występowania IZW w ogólnej populacji wynosi ok. 3,19–9,3 epizodów/100 tys. mieszkańców/rok, wzrasta z wiekiem, jest niska wśród osób młodych i osiąga liczbę 14,5–20,4 epizodów IZW/100 tys. mieszkańców/rok w grupie osób w wieku dorosłym [2]. Wśród chorych leczonych hemodializami IZW występuje 50–60 razy częściej niż w populacji ogólnej (483 epizody IZW w przeliczeniu 1 mln dializowanych/rok) [4]. Szczególnie predysponowaną grupą są osoby, u których dostęp naczyniowy stanowi utrzymywany długo cewnik dializacyjny zarówno permanentny, jak i ostry. Do grupy zwiększonego ryzyka należą również chorzy, u których przetoka naczyniowa wytworzona jest z politetrafluoroetylenu (PTFE). Przetoka z naczyń własnych jest najbezpieczniejszym rodzajem dostępu dializacyjnego [4].
Wystąpienie IZW jest najpoważniejszym powikłaniem bakteriemii, charakteryzuje się bardzo wysoką śmiertelnością...


Pełna treść artykułu...