Sulfonylurea Inadequacy Efficacy of addition of insulin over 6 years in patients with type 2 diabetes in the U.K. Prospective Diabetes Study (UKPDS 57)

A.C. Felix Burden; Alex Wright; Carole A. Cull; Richard B. Paisey; Rury R. Holman

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

11/2002
vol. 5

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Kiedy pochodne sulfonylomocznika są niewystarczające. Skuteczność dodawania insuliny przez 6 lat u pacjentów z cukrzycą typu 2 w badaniu UKPDS 57

A.C. Felix Burden

,

Alex Wright

,

Carole A. Cull

,

Richard B. Paisey

,

Rury R. Holman

Przew Lek 2002, 5, 11/12, 40-52

Data publikacji online: 2003/08/27

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

¹University Hospital, Birmingham, U.K.; ²Univerisity Hospitals of Leicester, U.K.; ³Torbay Hospital, Torauay, Devon, U.K.; ^{4,/sup>Diabetes Trials Unit, OCDEM, University of Oxford, Oxford, U.K.

Prośby o odbitki oraz adres do korespondencji: Dr Carole A. Cull, Diabetes Trials Unit, Radcliffe Infirmary, Woodstock Rd., Oxford OX2 6HE U.K. e-mail:carole.cull@dtu.ox.ac.uk.

Otrzymane do publikacji 15 marca 2001, zaakceptowane 9 października 2001.

Użyte skróty: C – standardowy protokół kontroli glikemii; CI – chlorpropamid ±insulina; FPG – glikemia w osoczu na czczo; GI – glipizyd ±insulina; IQR – rozpiętość pomiędzy kwartylami (interquartile range); SI – sulfonylomocznik ±insulina; UKPDS – U.K. Prospective Diabetes Study

Cel: Ocena skuteczności terapii insuliną u pacjentów z cukrzycą typu 2, u których maksymalne dawki pochodnych sulfonylomocznika są niewystarczające.

Projekt badania i metody: kontrola glikemii, epizody hipoglikemii oraz masa ciała były monitorowane przez 6 lat u 826 pacjentów z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 w 8 z 23 ośrodków biorących udział w UKPDS, które korzystały ze zmodyfikowanego protokołu. Pacjenci byli losowo przydzielani do grup: z konwencjonalną polityką kontroli glikemii, głównie dietą (n=242), lub z intensywną kontrolą, samą insuliną (n=245), tak jak w głównym badaniu. Jednak, dla pacjentów zrandomizowanych do grupy o intensywnej kontroli glikemii za pomocą pochodnych sulfonylomocznika (n=339), insulina była dodawana automatycznie, jeżeli glikemia na czczo pozostawała >108 mg/dl (6,0 mmol/l) pomimo maksymalnych dawek sulfonylomocznika.

Wyniki: W ciągu 6 lat ok. 53 proc. pacjentów przydzielonych do grupy leczonej pochodnymi sulfonylomocznika wymagało dodatkowej terapii insuliną. Mediana HbA_1c w grupie leczonej pochodnymi sulfonylomocznika ±insuliną była znamiennie niższa (6,6 proc., rozpiętość pomiędzy kwartylami (IQR) 6,0–7,6) niż w grupie leczonej samą insuliną (7,1 proc., IQR 6,2–8,0; p=0,0066), znamiennie więcej pacjentów w grupie przyjmującej pochodne sulfonylomocznika ±insulinę miało HbA_1c<7 proc. (odpowiednio 47 i 35 proc.; p=0,011). Przyrost wagi był podobny w grupach z intensywną terapią, ale znaczące epizody hipoglikemii...

Pełna treść artykułu...}

Kiedy pochodne sulfonylomocznika są niewystarczające. Skuteczność dodawania insuliny przez 6 lat u pacjentów z cukrzycą typu 2 w badaniu UKPDS 57

A.C. Felix Burden , Alex Wright , Carole A. Cull , Richard B. Paisey , Rury R. Holman

A.C. Felix Burden

,

Alex Wright

,

Carole A. Cull

,

Richard B. Paisey

,

Rury R. Holman