Komu i dlaczego należy koniecznie przeszczepić nerkę?

Mimo postępu technologicznego i większego doświadczenia zespołów leczących u chorych leczonych dializami występuje złe samopoczucie, stałe uczucie zmęczenia, a także dolegliwości związane z progresywną patologią układu sercowo-naczyniowego, neuropatią obwodową i układu autonomicznego oraz osteodystrofią. Z powodu tych dolegliwości, a także wynikających z nich zaburzeń emocjonalnych i braku możliwości zarobkowania chorzy stają się zależni od rodzin. Przeszczepienie nerki, stanowiące jedną z możliwości leczenia nerkozastępczego, pozwala przynajmniej częściowo uniknąć tych powikłań. Jest to najkorzystniejsza metoda leczenia nerkozastępczego, ponieważ wiąże się z najniższą śmiertelnością (wśród chorych po przeszczepieniu nerki 3,8; wśród dializowanych zgłoszonych do zabiegu przeszczepienia 6,3 wobec 16,1/100 chorych/rok w grupie wszystkich dializowanych), poprawą jakości życia (porównywalną do zdrowej populacji) i niższymi kosztami leczenia.
Wskazaniem do przeszczepienia nerki jest nieodwracalna schyłkowa niewydolność nerek własnych lub nerki przeszczepionej u chorego, u którego nie stwierdza się przeciwwskazań do tego zabiegu. U każdego chorego z nieodwracalną schyłkową niewydolnością nerek (GFR 20 ml/min) należy wziąć pod uwagę możliwość przeszczepienia nerki przed rozpoczęciem dializoterapii (szczególnie gdy istnieje możliwość przeszczepienia od żywego dawcy), ponieważ oszczędza to choremu powikłań dializoterapii, a także obniża koszty leczenia. Przeszczepienie przed rozpoczęciem dializoterapii jest postępowaniem z wyboru u dzieci, bo dodatkowo zmniejsza ryzyko opóźnionego rozwoju i wzrostu. Zawsze, a szczególnie przy przeszczepianiu od żywego dawcy, trzeba rozważyć możliwość nawrotu choroby pierwotnej w nerce przeszczepionej, w tym zwłaszcza FSGS i TTP, ponieważ jest to czynnik istotnie wpływający na losy przeszczepu.
W efekcie pogarszającej się proporcji między liczbą przeszczepień a liczbą oczekujących, szanse dobrego doboru HLA w zakresie każdej z klas i łącznie są niewielkie. Obserwacje ostatnich lat wykazują jednak, że na przeżycie przeszczepu w sposób co najmniej tak istotny, jak dobór immunologiczny, wpływają czynniki nieimmunologiczne, w tym czas dializoterapii (69% 10-letnie przeżycie przeszczepu przy przeszczepie wyprzedzającym i 39% przy dializoterapii trwającej dłużej niż 2 lata). Długi czas dializoterapii jest szczególnie niekorzystnym czynnikiem rokowniczym u chorych z nefropatią cukrzycową i nadciśnieniową. W czasie oczekiwania...


Pełna treść artykułu...