Leczenie dyslipidemii u osób z cukrzycą

Anna Czech; Jacek Walewski; Jan Tatoń

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

3/2002
vol. 5

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Leczenie dyslipidemii u osób z cukrzycą

Anna Czech

,

Jacek Walewski

,

Jan Tatoń

Przew Lek, 2002, 5, 3, 14-20

Data publikacji online: 2003/07/30

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Niedostateczne leczenie hipoglikemizujące cukrzycy sprzyja powstawaniu wtórnych nieprawidłowości w ilościowym i jakościowym składzie lipidów surowicy krwi. Kierunki typowych zmian mają charakter aterogenny. Należą do nich podwyższenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy, hipertrójglicerydemia, a także zmiany w stężeniu cholesterolu we krwi, polegające na zwiększeniu stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu we frakcji LDL oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu we frakcji HDL. Uzyskanie stanu prawie normoglikemii wyrównuje powyższe aterogenne zaburzenia, ale nie zawsze w wystarczającym stopniu. W tych przypadkach działają zapewne dodatkowe, poza hiperglikemią, przyczynowe mechanizmy, do których przede wszystkim należą uwarunkowania genetyczne metabolizmu tłuszczów. Konieczne staje się wdrożenie aktywnego leczenia hipolipemizującego, przede wszystkim z pomocą pochodnych kwasu fibrynowego (hipertrójglicerydemia) oraz statyn (hipercholesterolemia). Istnieje możliwość kojarzenia tych 2 najczęściej stosowanych grup leków hipolipemizujących. Ich stosowanie wymaga starannego monitorowania pozytywnych i ewentualnie negatywnych efektów. Obok zmian ilościowych w cukrzycy pojawiają się także zmiany w strukturze lipoprotein LDL. Stają się one bardziej gęste (ciężkie), a także wielkość cząstek LDL ulega zmniejszeniu. Stają się one wtedy bardziej aterogenne, ponieważ łatwiej penetrują do ściany tętnicy. Dotyczy to szczególnie osób z cukrzycą typu 2 i zespołem metabolicznym.

U chorych na cukrzycę, a także u osób z upośledzoną tolerancją glukozy, znamiennie częściej i wcześniej dochodzi do powstania zmian miażdżycowych w dużych i średnich naczyniach tętniczych, szczególnie wieńcowych, mózgowych oraz kończyn dolnych, prowadząc do powstania charakterystycznych zespołów chorobowych.
Mechanizmy odpowiedzialne za przyspieszoną aterogenezę w cukrzycy są nadal niewystarczająco poznane.
Uważa się, ze zwiększone ryzyko miażdżycy w subpopulacji cukrzycowej jest spowodowane:

- wpływem cukrzycy na zwiększenie poziomu i częstość występowania ogólnie znanych czynników ryzyka miażdżycy, stwierdzanych także u osób bez cukrzycy, takich jak nadciśnienie tętnicze, zaburzenia stężenia i metabolizmu lipidów;

- bezpośrednim i pośrednim wpływem dysinsulinemii i hiperglikemii oraz czynników związanych z cukrzycą, wpływających na powstanie zmian miażdżycowo-zakrzepowych w wyniku...

Pełna treść artykułu...

Leczenie dyslipidemii u osób z cukrzycą

Anna Czech , Jacek Walewski , Jan Tatoń

Anna Czech

,

Jacek Walewski

,

Jan Tatoń