ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Kontakt Zasady publikacji prac
1/2004
vol. 7
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Nowe możliwości terapii choroby wieńcowej
– omówienie wyników badania EUROPA

Jerzy Głuszek

Przew Lek 2004, 7, 1, 32-36
Data publikacji online: 2004/03/26
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 
Choroby układu sercowo-naczyniowego, pomimo nieznacznego spadku liczby zawałów serca, nadal stanowią w Polsce główną przyczynę zgonów. Według danych z Głównego Urzędu Statystycznego 48 proc. Polaków w 2000r. umarło z ich powodu, a u prawie połowy tych chorych przyczyną zgonu była choroba niedokrwienna serca. Choroba wieńcowa częściej występuje u ludzi starszych, a z powodu starzenia się naszego społeczeństwa od połowy lat 70. ubiegłego wieku liczba hospitalizacji z jej powodu wzrosła 2-krotnie [1]. Przypuszcza się, że za 15–20 lat choroba wieńcowa będzie najczęstszą przyczyną hospitalizacji, wypierając bardzo częste obecnie infekcje dolnych dróg oddechowych, choroby biegunkowe i depresje jednobiegunowe. Pomimo, że znamy obecnie kilkadziesiąt czynników ryzyka choroby wieńcowej, to najważniejszymi niezmiennie pozostają nadciśnienie tętnicze, nałóg palenia papierosów i hiperlipidemia [2, 3].


Badania epidemiologiczne wykazały, że nie tylko wzrost wartości ciśnienia tętniczego bezpośrednio koreluje z liczbą zawałów serca, lecz również terapia nadciśnienia istotnie redukuje częstość tego schorzenia. Bliższa analiza tych zależności ujawniła, że związek między ciśnieniem tętniczym a częstością choroby wieńcowej jest ciągły i brak jakiejkolwiek wartości ciśnienia rozkurczowego, poniżej której dalsze obniżanie tego ciśnienia (z wyjątkiem być może palaczy papierosów) [4] nie powodowałoby redukcji ryzyka choroby wieńcowej [5]. Nadciśnienie tętnicze powoduje 2-krotny wzrost ryzyka choroby niedokrwiennej u mężczyzn i 2,2-krotny u kobiet. Jeszcze większy wzrost dotyczy niewydolności serca – u mężczyzn 4-krotny i u kobiet 3-krotny, jednak w populacji naszego kraju częstość choroby wieńcowej jest znacznie wyższa niż niewydolności serca [3].
Wyodrębniono kilka mechanizmów patofizjologicznych, które są odpowiedzialne za związek pomiędzy nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową, a mianowicie pobudzenie układu renina-angiotensyna-aldosteron, stymulacja współczulnego układu nerwowego i zaburzona czynność śródbłonka. Sam wzrost ciśnienia tętniczego również uszkadza ścianę naczynia krwionośnego. Obserwacje komórek narażonych na działanie wysokiego ciśnienia wskazują, że dochodzi wówczas do zmian kształtu komórek, zwiększenia przestrzeni międzykomórkowych i w końcu do uszkodzenia ciągłości śródbłonka. Sprzyja to wzrostowi przepuszczalności śródbłonka, zwiększonej filtracji lipoprotein oraz komórek krwi do ściany naczynia....


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.