Ograniczenia finansowe w realizacji programu dializy otrzewnowej – możliwości poprawy konkurencyjności w stosunku do hemodializy

Przez wiele lat miał miejsce w Polsce stały rozwój dializoterapii otrzewnowej. Wynikał on nie tylko ze względnie korzystnego systemu finansowania procedury przez kasy chorych, a następnie przez Narodowy Fundusz Zdrowia, lecz również z postępu badań nad metodą oraz wprowadzania nowych technologii, zwłaszcza w zakresie alternatywnych do standardowych płynów dializacyjnych. Umożliwiło to poprawę wyników leczenia i wydłużyło przeżycie chorych dializowanych otrzewnowo. Niestety, wprowadzenie bardziej kosztownych technologii nie wpłynęło na zwiększenie finansowania metody przez ubezpieczyciela. Obserwowany również w ostatnich latach rozwój hemodializoterapii, a zwłaszcza prywatyzacja tej metody leczenia spowodowały znacznie wyższe tempo wzrostu liczby chorych hemodializowanych w stosunku do liczby chorych dializowanych otrzewnowo. Dotychczas nie podejmowano analiz oceniających, jaki jest bilans farmakoekonomiczny prowadzenia programu dializ otrzewnowych w stosunku do stałego finansowania tych świadczeń przez NFZ w aspekcie możliwości rozwoju tej metody dializoterapii w Polsce. W opracowaniu przedstawiono analizę farmakoekonomiczną programu ciągłej ambulatoryjnej i automatycznej dializy otrzewnowej w odniesieniu do hemodializy na podstawie danych Stacji Dializ Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie.
Finansowanie procedur ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej (CADO) i automatycznej dializy otrzewnowej (ADO) od 2002 r. pozostaje na względnie stałym poziomie i wynosi 60 tys. zł (CADO) oraz 75 600 zł (ADO) w skali rocznej. Należy zwrócić uwagę, iż taka refundacja wynika przede wszystkim z negocjowanej wyceny 1 punktu w ramach świadczeń odrębnie kontraktowanych na poziomie 10 zł. Dla obecnego systemu finansowania istotne jest również, iż procedura jest wykazywana w raportach do NFZ jako rozliczenie miesięcznego cyklu leczenia, czyli tzw. 1 pacjentomiesiąca. Ważne jest, iż specyfikacja kosztów dializy otrzewnowej obejmuje: badania konsultacyjne i kwalifikację do leczenia, szkolenie początkowe i uzupełniające, czynności i zabiegi, takie jak wszczepienie cewnika i jego wymiana, wymiana transfersetu, konsultacje, monitorowanie ściśle określonych badań okresowych oraz przede wszystkim zaopatrzenie w płyny dializacyjne, dreny i inne materiały niezbędne do prowadzenia programu dializy otrzewnowej. Dokładne wyliczenia kosztów prowadzenia procedur CADO i ADO na podstawie danych Stacji Dializ Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie wykazały, iż z punktu...


Pełna treść artykułu...