Osteoartrologia
Rola oceny 10-letniego ryzyka złamania kości za pomocą metody FRAX w kwalifikowaniu do badania w kierunku osteoporozy. Wyniki programu POMOST

Celem pracy była ocena roli metody FRAX w kwalifikowaniu pacjentów do badania w kierunku osteoporozy przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym i weryfikacja wcześniejszych decyzji w tym zakresie podejmowanych na podstawie metody jakościowej stosowanej w Krajowym Centrum Osteoporozy (KCO). Badania wykonano u 952 pacjentów (825 kobiet i 127 mężczyzn) w wieku 63,5±9,7 roku, dotychczas nieleczonych, skierowanych po raz pierwszy do KCO w celu diagnostyki osteoporozy oraz kwalifikacji do leczenia farmakologicznego. Analizę przeprowadzono przy użyciu metody FRAX z wykorzystaniem klinicznych czynników ryzyka złamania kości, w tym wartości BMI (FRAX-BMI) i oddzielnie za pomocą metody jakościowej stosowanej dotychczas w KCO. Za wskazanie do skierowania na badanie wg metody FRAX-BMI przyjęto dla kobiet >11-procentowe 10-letnie ryzyko złamania głównych kości (RB-10, ryzyko populacyjne), a dla mężczyzn >8-procentowe ryzyko (dolna granica średniego ryzyka). Wartości RB-10 wynosiły dla kobiet 9,1±6,1% (2,3–54%), a dla mężczyzn 5,6±2,5% (2,4–20%). U 246 (25,8%) pacjentów, w tym 231 (28%) kobiet i 15 (11,8%) mężczyzn, stwierdzono wartości RB-10 kwalifikujące do badania. Na podstawie metody jakościowej do badania kwalifikowało się 526 (55,3%) osób, w tym 461 (55,9%) kobiet i 65 (51,2%) mężczyzn. Stwierdzono znaczny odsetek osób kierowanych do specjalistycznego centrum osteoporozy bez wskazań do tego, zarówno przy uwzględnieniu metody jakościowej, jak i – szczególnie – metody FRAX-BMI. Metoda jakościowa może być stosowana alternatywnie z metodą FRAX-BMI u osób z małym i dużym ryzykiem złamania kości. Uzyskane wyniki podkreślają konieczność popularyzacji zasad właściwego postępowania w osteoporozie.

The aim of the study was to evaluate the role of the FRAX tool in qualification of patients for diagnostic procedures before the decision on pharmacological treatment and to verify our previous decisions based on the qualitative method used in the National Centre of Osteoporosis (KCO). The study was performed in 952 subjects (825 females and 127 males) aged 63.5±9.7 years not treated due to osteoporosis who were referred to our centre during 1 year for diagnosis of osteoporosis and qualification for pharmacological treatment. The analysis was done using the FRAX tool with clinical fracture risk factors, among others BMI (FRAX-BMI), and separately with a qualitative method. Absolute 10-year fracture risk (RB-10) >11% for women (population risk) and >8% for men (the lower border of the medium risk) were considered as the indication for diagnostic procedures. The values of RB-10 were 9.1±6.1% (2.3-54%) for women, and 5.6±2.5% (2.4-20%) for men. Values of RB-10 which qualify for diagnosis were found in 246 subjects (25.8%), 231 women (28%) and 15 men (11.8%). Five hundred and twenty-six subjects (55.3%), 461 women (55.9%) and 65 men (51.2%), were qualified for diagnosis on the basis of the qualitative method. We conclude that a high percentage of the patients were referred to the specialist centre without any important indication according to the qualitative method and especially the FRAX-BMI tool. The qualitative method can be used parallel with the FRAX-BMI tool in subjects with low and high 10-year fracture risk. There is a need to popularize the proper procedures in osteoporosis.