Oszczędzające metody diagnostyczno-terapeutyczne guzów gruczołu sutkowego

Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet. W Polsce rocznie zapada na tę chorobę ponad 9 tys. kobiet, a ponad 4 tys. umiera. W odróżnieniu od wielu innych nowotworów, rak piersi jest uleczalny, jeśli zostanie wykryty we wczesnych stadiach. Diagnostyka guzów gruczołu sutkowego obejmuje: samokontrolę, badanie podmiotowe, badanie przedmiotowe, mammografię, mammosonografię oraz badanie mikroskopowe materiału biopsyjnego (cytologiczne i histopatologiczne). Samokontrolę powinno wykonywać się regularnie, najlepiej co miesiąc. W badaniu podmiotowym ważne są dane na temat występowania raka sutka lub raka jajnika w najbliższej rodzinie, w tym występowania mutacji genów BRCA1 i BRCA2. Mammografia jest badaniem z wyboru u kobiet po 35. roku życia – do 50. roku życia powinno wykonywać się ją co 2 lata, a po 50. roku życia co roku. Badanie mammograficzne cechuje się wysokim stopniem czułości (95–98%) we wczesnym wykrywaniu raka sutka. Jest stosowane do oceny piersi o gęstym utkaniu gruczołowym. Stanowi także pierwszoplanowe badanie w przypadku stwierdzenia guzka u kobiety poniżej 35. roku życia, w okresie ciąży i laktacji. Umożliwia ustalenie, czy zmiana w sutku ma charakter torbieli, czy też jest guzkiem litym. Cytologiczne badanie mikroskopowe wykonuje się, uzyskując materiał z biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej, biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej celowanej lub z wycieku z brodawki sutkowej. Do badania histopatologicznego materiał pobiera się, wykonując biopsję: gruboigłową, chirurgiczną, rdzeniową lub mammotomiczną. Ta ostatnia, czy to w postaci stereotaktycznej, czy pod kontrolą USG, ma najwięcej zalet, jest najmniej inwazyjna, doskonale nadaje się do diagnostyki wszystkich zmian w sutku i leczenia (usunięcia) guzów łagodnych.