Patomechanizm i leczenie biegunek w wybranych stanach klinicznych

Biegunka jest objawem, a nie chorobą i może odzwierciedlać liczne zaburzenia funkcji organizmu. Choć często traktowana jest jako dolegliwość banalna, to zdarza się, iż ta niepożądana zmiana zasad defekacyjnych staje się dla pacjentów kluczowym problemem codziennej egzystencji.








Wprowadzenie


W artykule przyjrzano się szczególnym stanom klinicznym, w których biegunka – choć nie zawsze wysuwająca się wśród symptomów na pierwszy plan – stanowi bardzo istotny element obrazu choroby, i zastanowiono się, w jaki sposób można złagodzić objawy tych schorzeń w stopniu ułatwiającym codzienne życie chorego.



Zaburzenia motoryki
przewodu pokarmowego




Mechanizmy fizjologiczne zaburzeń motoryki
przewodu pokarmowego


Prawidłowa funkcja motoryczna przewodu pokarmowego jest podstawowym i niezbędnym warunkiem sprawnego przebiegu procesów odżywiania. Nowoczesne spojrzenie na zagadnienia motoryki uwzględnia udział komplementarnych i równoważnych jej elementów, do których należą:
1) prawidłowa budowa ścian narządów przewodu pokarmowego (ze szczególnym uwzględnieniem mięśniówki gładkiej),
2) ośrodkowy i autonomiczny układ nerwowy,
3) jelitowy system nerwowy (ENS – enteric nervous system) [1].

Regulacja motoryki przewodu pokarmowego w głównej mierze odbywa się niezależnie od woli człowieka. Z wyjątkiem bliższego odcinka przełyku oraz odbytu (zbudowanych z mięśniówki poprzecznie prążkowanej i pozostających pod kontrolą somatyczną), pozostałe części przewodu pokarmowego unerwione są przez autonomiczny układ nerwowy, poprzez włókna sympatyczne i parasympatyczne [2]. Funkcja układu przywspółczulnego ma – najogólniej rzecz ujmując – charakter pobudzający, a współczulnego – hamujący w stosunku do motoryki przewodu pokarmowego [2]. Wewnętrzne unerwienie przewodu pokarmowego tworzy tzw. jelitowy system nerwowy (ENS), który stanowi swoistą sieć komórek nerwowych budujących 2 zwoje:
1) zwój trzewny Auerbacha – zlokalizowany w warstwie mięśniowej,
2) zwój podśluzówkowy Meissnera – znajdujący się w warstwie podśluzowej [2].

Zwoje te stanowią stacje przekaźnikowe dla włókien parasympatycznych i sympatycznych. Mediatory chemiczne (neurotransmitery) funkcjonujące w zwojach stanowią...


Pełna treść artykułu...