Postępy w badaniach nad farmakoterapią tzw. nałogów behawioralnych

Cel.
Celem pracy był przegląd postępów w farmakoterapii nałogów behawioralnych w ostatnim dziesięcioleciu. Oparto się głównie na systematycznych przeglądach piśmiennictwa oraz nielicznych metaanalizach.

Przegląd piśmiennictwa.
Współczesne klasyfikacje DSM-5 i ICD-11 po raz pierwszy uwzględniły część nałogów behawioralnych, przypisując je bądź do grupy zaburzeń nałogowych (zaburzenia uprawiania hazardu i zaburzenia korzystania z gier internetowych), bądź do innych grup zaburzeń. Ciągle podkreśla się niesatysfakcjonującą konceptualizację większości nałogów behawioralnych.

Wnioski.
Przegląd wyników farmakoterapii tej grupy zaburzeń wykazał jej małą skuteczność bądź jej brak. Stosunkowo najlepsze wyniki osiągnięto, stosując antagonistów receptorów opioidowych, głównie w zaburzeniach uprawiania hazardu, jednak wyniki były gorsze w porównaniu z programami psychoterapeutycznymi. Przedstawiono perspektywy badań mających na celu poprawę efektywności farmakoterapii.



Objectives.
This study aims to review advances in pharmacotherapy for behavioural addictions, focusing primarily on findings from systematic reviews of literature and meta-analyses.

Literature review.
The current DSM-5 and ICD-11 classifications included some behavioural addictions, assigning them either to the group of addictive disorders (e.g., gambling and gaming disorder) or to other categories of disorders. However, the conceptualisation of the majority of behavioural addictions remains unsatisfactory.

Conclusions.
The review of pharmacotherapy outcomes for this group of disorders highlighted its limited or inconsistent effectiveness. The relatively best results were achieved using opioid receptor antagonists, particularly for gambling disorder; however, these outcomes were worse than those observed with psychotherapy. The paper also presents research directions aimed at improving the effectiveness of pharmacotherapy.