Rola rodziców w opiece nad dzieckiem przewlekle chorym

Wstęp: Rodzice odgrywają kluczową rolę w realizacji zaleceń lekarskich dotyczących dziecka chorującego przewlekle. Choroba przewlekła, jaką jest cukrzyca typu 1, wymaga od rodziców, zwłaszcza matek, zaangażowania w opiekę nad dzieckiem oraz troski o nie. W realizacji opieki nie bez znaczenia jest zarówno wiek dziecka, jak i wiek rodziców i ich możliwości intelektualne oraz czas trwania choroby dziecka.
Cel: Celem pracy było poznanie problemów rodziców opiekujących się dzieckiem z chorobą przewlekłą (cukrzyca typu 1).
Materiał i metoda: Grupę badawczą stanowiło 210 rodziców dzieci z cukrzycą typu 1 z regionu Wielkopolski. Metodą był sondaż diagnostyczny za pomocą kwestionariusza ankiety w wersji autorskiej.
Wyniki: Badaną grupę stanowili rodzice w wieku średnio: matki 40 ±6,2 roku, ojcowie 42 ±6 lat, opiekujący się dziećmi w wieku szkolnym 8.–18. roku życia, chorującymi na cukrzycę typu 1 średnio 4,9 ±3,3 roku. Większość respondentów twierdziła, że jest wystarczająco przygotowana do realizacji opieki nad dzieckiem. Ankietowani deklarowali, że informacje na temat cukrzycy zostały im przekazane najlepiej przez lekarza specjalistę i od niego też najczęściej oczekiwali uzupełnienia wiedzy na temat choroby dziecka.
Zdecydowanie nie oczekiwali takich informacji od lekarza rodzinnego i od pielęgniarki. Najczęstszym problemem rodziców były koszty związane z leczeniem dziecka. Zadowolenie z samokontroli i samodzielności dziecka w sprawdzaniu stężenia cukru we krwi i podawania insuliny deklarowała zaledwie ponad połowa rodziców. Fakt choroby przewlekłej u dziecka był przyczyną korzystania przez część rodziców, zwłaszcza matek, z porad psychologa.
Wnioski: Wiedza pracowników medycznych pierwszego kontaktu (lekarze, pielęgniarki) na temat cukrzycy typu 1 może pomóc rodzicom w opiece nad chorym dzieckiem. Ułatwienie dostępu do porad psychologa może zapewnić, zwłaszcza matkom, lepsze rozwiązywanie problemów dziecka z chorobą przewlekłą.


Introduction: Parents play a key role in realizing doctors recom-mendations about child chronic disease. Diabetes type 1 as a chronic disease requires from parents (mainly mothers) a lot of engagement in taking care of a child. A very important feature in this place is a child’s age and parents age and their intellectual possibilities and the length of a disease.
Aim: The aim of this work was to know parents’ problems in taking care of a child with chronic disease (diabetes type 1).
Material and method: The research group consisted of 210 parents (whose children had diabetes type 1) from Wielkopolska region. Diagnosis was used as the method. As a technique we used personal questionnaire.
Results: The research group consisted of parents aged 40 ±6,2 for mothers and 42 ±6 for fathers taking care of their children at a school age 8-18 years old who have diabetes type 1, approximately for 4,9 ±3,3 years. Most of the respondents claimed that they were well prepared to take care of a child. People who filled in a questionnaire claimed that all the information about diabetes was given to them by a specialist and he was the only one to give them all the information about diabetes they wanted. The people didn’t expect the information from the general practitioner or the nurse. The cost of treatment was the main problem for parents. More than half of the parents were satisfied thot their children could independently check the sugar level in their blood and take the insulin. Some of these parents (mainly mothers) had to contact the psychologist because of a child’s chronic disease.
Conclusions: Medical treatment workers (doctors, nurses) and their knowledge about diabetes type 1 can help parents in taking care about ill child. Easy access to psychologists can give (mainly mothers) better opportunities in solving problems with a child with chronic disease.