en ENGLISH
eISSN: 2084-9834
ISSN: 0034-6233
Reumatologia/Rheumatology
Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Suplementy Rada naukowa Recenzenci Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
NOWOŚĆ
Portal dla reumatologów!
www.ereumatologia.pl
SCImago Journal & Country Rank


2/2008
vol. 46
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:

Wspomnienie
Doktor hab. med. Elżbieta Kawenoki-Minc (1910–2008)

Reumatologia 2008; 46, 2: 108
Data publikacji online: 2008/04/25
Plik artykułu:
- doktor.pdf  [0.04 MB]
Pobierz cytowanie
 
 
W imieniu środowiska reumatologicznego żegnamy naszą Drogą Docent Elżbietę Kawenoki-Minc. Środowisko to jest dużą, wielopokoleniową rodziną, obejmującą obecnych i byłych pracowników Instytutu Reumatologii, placówek reumatologicznych w Polsce i lekarzy skupionych w Polskim Towarzystwie Reumatologicznym. Docent Elżbieta Kawenoki-Minc była jednym z filarów – i to filarów seniorów – tej rodziny reumatologicznej. Studia medyczne, uwieńczone doktoratem medycyny, ukończyła jako absolwentka fakultetu medycznego uniwersytetu w Nancy w 1935 r. Podjęta przez Nią po studiach praca zawodowa w szpitalach różnych specjalności została przerwana na ponad 5 lat okresem dramatycznych i heroicznych przeżyć czasu wojny i okupacji hitlerowskiej. Od początku wojny do sierpnia 1944 r., mieszkając w Warszawie, zmuszona była dla ratowania życia ukrywać – zmieniając nazwisko na Rybicka – swoją żydowską tożsamość, co automatycznie wykluczało możliwość ujawnienia dyplomu lekarskiego i podjęcia pracy lekarskiej. Przez okres wojny pracowała jako ekspedientka w drogerii na ul. Podwale, której właścicielką była Jej przyjaciółka i współpracownica z przedwojennego szpitala. Z narażeniem życia ratowała nie tylko siebie, ale i wykradzione z getta dziecko żydowskie. Od 1942 r. przez ponad 2 lata, a następnie rok po wojnie była jedyną opiekunką żydowskiej dziewczynki, córeczki starszego kolegi lekarza, którą tylko na czas powstania warszawskiego przekazała pod opiekę „Żegoty”. W powstaniu warszawskim uczestniczyła aktywnie w formacji AK „Żywiciel” na Żoliborzu jako sanitariuszka. Po kapitulacji powstania była wywieziona do obozu przejściowego w Pruszkowie, razem z grupą rannych z powstańczego szpitala. Rannych zdołała umieścić w prowizorycznym szpitalu na linii Warszawa-Grodzisk. W latach 1946–1951 pracowała w różnych szpitalach warszawskich. Pracę w Instytucie Reumatologicznym rozpoczęła w pierwszym roku istnienia tej instytucji, tj. w roku 1951, pełniąc tam wiele funkcji – oddanego chorym lekarza klinicysty, pracownika naukowego, dydaktyka i wykładowcy. Jej zaangażowanie w pracy, szczególne zainteresowanie ważnym działem reumatologii – dną moczanową, erudycja w tym zakresie i owoce własnych obserwacji klinicznych, dorobek autorski, wreszcie walory Jej kontaktu zarówno z chorymi, jak i lekarzami – wszystko to sprawiło, że piastowała wiele funkcji kierowniczych. Kierowała w różnych okresach Sekcją Szkolenia Lekarzy (jako adiunkt Instytutu Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich), Poradnią Konsultacyjną, zorganizowanym przez siebie Oddziałem Klinicznym Chorych na Dnę; koordynowała kliniczne badania leków, była wieloletnim członkiem Rady Naukowej Instytutu Reumatologii. Była aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, a przez dwie kadencje – prezesem Zarządu Głównego PTR (w latach 1972–1980). Od 1964 r. była członkiem Kolegium Redakcyjnego kwartalnika Reumatologia, a następnie Rady Programowej tego czasopisma do końca 1996 r. Bardzo dobrą znajomość języków obcych – francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego – wykorzystywała przez wiele lat, opracowując w kwartalniku dział „Streszczenia z czasopism zagranicznych”. Znała także hebrajski. Była członkinią Europejskiej Ligi i Międzynarodowej Ligi do Walki z Reumatyzmem. Członkostwo honorowe nadały Jej polskie, niemieckie, francuskie i czechosłowackie towarzystwa reumatologiczne. Została odznaczona: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Warszawę 1939–1945, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, Krzyżem Partyzanckim i innymi odznaczeniami, spośród których bardzo ceniła sobie Medal Gloria Medicinae, nadany Jej w 1990 r. przez Polskie Towarzystwo Lekarskie.
I>zespół redakcyjny dwumiesięcznika Reumatologia
Copyright: © 2008 Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.



© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.