en ENGLISH
eISSN: 2084-9834
ISSN: 0034-6233
Reumatologia/Rheumatology
Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Suplementy Rada naukowa Recenzenci Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
NOWOŚĆ
Portal dla reumatologów!
www.ereumatologia.pl
SCImago Journal & Country Rank


2/2012
vol. 50
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
Komunikat

Zapalenie tęczówki w przebiegu chorób reumatycznych

Artur Bachta
,
Mateusz Tłustochowicz
,
Marek Rękas
,
Jerzy Szaflik

Reumatologia 2012; 50, 2: 185–186
Data publikacji online: 2012/06/01
Plik artykułu:
- 17_Bachta.pdf  [0.66 MB]
Pobierz cytowanie
 
 
Nie opracowano dotąd uniwersalnych zaleceń dotyczących farmakologicznego leczenia zapalenia tęczówki w przebiegu chorób reumatycznych.



Leczenie okresu zaostrzenia



Leczenie powinien prowadzić okulista za pomocą: mydriatyków, niesteroidowych leków przeciwzapalnych podawanych miejscowo, kortykosteroidów stosowanych miejscowo, w iniekcjach okołogałkowych oraz ogólnie w zależności od aktywności stanu zapalnego i powikłań obrzękowych w obrębie gałki ocznej. W przypadku leczenia ogólnego zalecane jest użycie prednizonu (Encorton) w dawce 0,5–1,5 mg/kg m.c. na dobę doustnie (maksymalnie 80 mg/dobę). Dawki należy utrzymać do uzyskania remisji (zazwyczaj przez 4–6 tygodni), a następnie zmniejszać o 5 mg co 2 tygodnie. W szczególnie ciężkich przypadkach (np. przebiegających z obecnością ropy w przedniej komorze oka lub z obrzękiem plamki) można rozważyć rozpoczęcie leczenia pulsami metyloprednizolonu w dawce 0,5–1 g/dobę przez 3–5 dni, a następnie wdrożyć kortykosteroidy doustnie [1–4].



Wskazania do leczenia ogólnego lekami z grupy leków modyfikujących przebieg choroby



Przewlekłą terapię ogólną lekami z grupy leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh) powinien prowadzić okulista w ścisłej współpracy z reumatologiem w przypadku, gdy:

• mimo intensywnego leczenia fazy ostrej nawrotów obserwuje się trwałe, postępujące upośledzenie widzenia,

• próba obniżenia dawki kortykosteroidów powoduje nawrót zapalenia i/lub przedłużające się leczenie kortykosteroidami wiąże się z istotnymi działaniami niepożądanymi tych leków; kortykosteroidy w maksymalnej dawce do 7,5–10 mg/dobę mogą być stosowane w monoterapii bez konieczności dodawania leków z grupy LMPCh,

• stwierdza się tendencję do przewlekania się zapalenia tęczówki, mimo intensywnego leczenia miejscowego i glikokortykosteroidami ogólnie.



Metotreksat należy stosować w dawce 20–30 mg/tydzień, cyklosporynę A w dawce 2–5 mg/kg m.c. na dobę. W przypadku przeciwwskazań do zastosowania powyższych leków można rozważyć podawanie sulfasalazyny w dawce 2–3 g/dobę lub azatiopryny 2 mg/kg m.c. na dobę [5, 6].



Wskazania do leczenia blokerami czynnika martwicy nowotworów α



Za wskazania do leczenia blokerami czynnika martwicy nowotworów α (tumour necrosis factor α – TNF-α) [6–10] należy uznać przypadki, gdy:

• mimo uprzedniego leczenia co najmniej dwoma klasycznymi LMPCh, w pełnych lub maksymalnych tolerowanych dawkach, obserwuje się postępujące upośledzenie widzenia związane z nawrotami zapalenia tęczówki,

• mimo próby leczenia co najmniej dwoma klasycznymi LMPCh nie udaje się odstawić glikokortykosteroidów lub znacznie zmniejszyć dawki tych leków zastosowanych w trakcie fazy ostrej zapalenia tęczówki, tj. gdy próba ich odstawienia powoduje nawrót aktywnego zapalenia tęczówki.



Optymalne rozwiązanie to takie, gdy bloker TNF-α jest stosowany w leczeniu skojarzonym z klasycznym LMPCh. Wszystkie dostępne w Polsce leki z grupy anty-TNF-α (infliksymab, adalimumab, etanercept) są skuteczne w zmniejszaniu częstości nawrotów zapalenia tęczówki.

Nierozstrzygnięta pozostaje kwestia czasu trwania terapii LMPCh w przypadku uzyskania długotrwałej remisji, której definicja nie została dotychczas sformułowana. Decyzje w tym względzie należy podejmować na podstawie wnikliwej analizy obrazu klinicznego choroby i rokowania.



Piśmiennictwo



1. Muñoz-Fernández S, Martín-Mola E. Uveitis. Best Pract Clin Rheumatol 2006; 20: 487-505.

2. Zeboulon N, Dougados M, Gossec L. Prevalence and characteristics of uveitis in the spondyloarthropathies: a systematic literature review. Ann Rheum Dis 2008; 67: 955-959.

3. Anglade E, Whitcup SM. The diagnosis and management of uveitis. Drugs 1995; 49: 213-223.

4. Smith JR, Rosenbaum JT. Management of uveitis. A rheumatologic perspective. Arthritis Rheum 2002; 46: 309-318.

5. Muñoz-Fernández S, García-Aparicio AM, Hidalgo MV, et al. Methotrexate: an option for preventing the recurrence of acute anterior uveitis. Eye (Lond) 2009; 23: 1130-1133.

6. Szaflik J, Bachta A, Kulig M i wsp. Leczenie farmakologiczne chorych na nawrotowe idiopatyczne zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oka. Klinika Oczna 2011; 113: 111-116.

7. Braun J, Baraliakos X, Listing J, Sieper J. Decreased incidence of anterior uveitis with ankylosing spondylitis treated with the anti-tumor necrosis factor agents infliximab and etanercept. Arthritis Rheum 2005; 52: 2447-2451.

8. Sieper J, Koenig A, Baumgartner S, et al. Analysis of uveitis rates across all etanercept ankylosing spondylitis clinical trials. Ann Rheum Dis 2010; 69: 226-229.

9. Braun J, van den Berg R, Baraliakos X, et al. 2010 update of the ASAS/EULAR recommendations for the management of ankylosing spondylitis. Ann Rheum Dis 2011; 70: 896-904.

10. Furst DE, Keystone EC, Braun J, et al. Updated consensus statement on biologic agents for the treatment of rheumatic diseases 2010. Ann Rheum Dis 2011; 70 (Suppl 1): i2-i36.
Copyright: © 2012 Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.



© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.