Zastosowanie ultrasonografii przezodbytniczej do diagnostyki poporodowych uszkodzeń zwieraczy odbytu – doświadczenia własne

Zbadano 83 pacjentki w wieku od 17–38 lat (śr. wieku 28,6 lat) po porodach drogą pochwową, z objawami nietrzymania stolca i/lub gazów oraz po porodach instrumentalnych i pęknięciach krocza 3. i 4. stopnia. Pacjentki były badane proktologicznie, a następnie wykonano u nich ultrasonograficzne badanie przezodbytnicze zwieraczy odbytu (AES – anal endosonography). W 78 przypadkach (93 proc.) AES wykazało zgodność z oceną kliniczną. Niezgodność między metodami stwierdzono u 5 pacjentek (7 proc.), w tym w 1 przypadku w AES uzyskano błędną diagnozę, w pozostałych 5 nieprawidłowa była ocena kliniczna. Czułość AES w prezentowanej pracy wyniosła 100 proc., a dokładność 98 proc. Autorzy konkludują, że AES jest dobrą metodą diagnostyczną w ocenie mięśni zwieraczy u kobiet po porodzie, pozwalającą rozróżnić uszkodzenie mechaniczne mięśni od nietrzymania neurogennego, co warunkuje sposób postępowania terapeutycznego.

83 women aged between 17 and 38 years old (mean age 28.6) were examined by means of clinical examination and anal endosonography (AES). These group included women following vaginal delivery with symptoms of anal incontinence and women following instrumental delivery or sphincters tears with or without symptoms of incontinence. Full agreement between clinical assessment and AES was found in 78 cases (93%). In the remaining 6 women (7%) disagreement regarding the diagnosis of anal sphincters between AES and clinical examination was found. In 1 case AES gave false positive result, and in another 5 cases, false results were done by clinical assessment. The sesnsitivity of AES was 100%, and its accuracy 98%. The authors concluded that AES was reliable in the diagnosis of anal sphincters defects, enable to differentiate mechanical from neurogenic defects, which further important therapeutic implications.