Terapia poznawczo-behawioralna w zespole jelita nadwrażliwego

Leczenie zespołu jelita nadwrażliwego (ang. irritable bowel syndrome - IBS) obejmuje nie tylko farmakoterapię. Jedną z ważniejszych ról może odgrywać psychoterapia. Na łamach European Journal of Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca, w której autorzy dokonali oceny skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu IBS u młodych kobiet poddanych silnemu wpływowi czynnika stresowego, który odgrywa jedną z kluczowych ról w patogenezie IBS.

Grupę badaną stanowiły studentki pielęgniarstwa. Do badania włączono 90 osób. Dokonano randomizacji – w grupie poddanej eksperymentowi prowadzono zaprogramowaną terapię poznawczo-behawioralną przez 8 tygodni, w grupie „placebo” prowadzono jedynie rozmowy, w których udzielano ogólnych informacji o chorobie. Nasilenie objawów IBS, jakość życia oceniane były na początku badania, po 8, 16 i 24 tygodniach od rozpoczęcia badania.
Wykazano, że terapia poznawczo-behawioralna istotnie zmniejszyła nasilenie objawów jelitowych, a także poprawiła jakość życia w porównaniu do efektów uzyskanych w grupie kontrolnej. Poza tym okazało się, że terapia ta istotnie – w porównaniu z grupą „placebo” - zmniejsza obawy o stan swojego zdrowia, które często towarzyszą chorym z IBS, poprawia postrzeganie własnego ciała, wpływa także pozytywnie na relacje z innymi ludźmi, łagodzi również objawy dysforyczne, spotykane powszechnie z tej grupie chorych.
Podsumowując, omawiane badanie po raz kolejny dobitnie pokazuje, że interwencje niefarmakologiczne mogą odgrywać kluczową rolę w skutecznej terapii IBS, zwłaszcza, jeśli w patogenezie schorzenia silnie wyrażona jest rola czynnika stresowego.