GASTROENTEROLOGIA
Choroby żołądka i dwunastnicy
 
Specjalizacje, Kategorie, Działy

Wytyczne ACG dotyczące leczenia zakażenia Helicobacter pylori

Udostępnij:
W przypadku każdego zakażenia H. pylori należy rozważyć leczenie. Kluczowe pytanie, na jakie próbują odpowiedzieć autorzy zaleceń ACG brzmi, kogo należy badać w kierunku zakażenia tą bakterią.
Opublikowane w tym roku wytyczne American College of Gastroenterology (ACG), dotyczące diagnostyki i leczenia zakażenia Helicobacter pylori, to kolejna próba usystematyzowania wiedzy na temat roli tego zakażenia i sposobów jego zwalczania. Wytyczne te podkreślają, zgodnie z ostatnimi ustaleniami konsensusu Maastricht V/Florencja, że w przypadku każdego zakażenia H. pylori należy rozważyć leczenie. Kluczowe pytanie, na jakie próbują odpowiedzieć autorzy zaleceń ACG brzmi, kogo należy badać w kierunku zakażenia tą bakterią.

Autorzy wskazują, że następujące sytuacje kliniczne są wskazaniem do diagnostyki:
- aktywna choroba wrzodowa oraz dodatni wywiad w kierunku choroby wrzodowej
- chłoniak typu MALT żołądka
- stan po endoskopowej resekcji wczesnego raka żołądka
- dyspepsja niediagnozowana u osób poniżej 60 roku życia bez objawów alarmowych
- długotrwałe stosowanie kwasu acetylosalicylowego w małej dawce lub kwalifikacja do przewlekłego stosowania innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych
- anemia z niedoboru żelaza o niejasnej etiologii (po wykluczeniu innych przyczyn)
- idiopatyczna plamica małopłytkowa.

Autorzy zaleceń stwierdzają, że nie ma jednoznacznych wskazań do wykonywania badań w kierunku zakażenia H. pylori u osób z typowymi objawami choroby refluksowej przełyku w przypadku negatywnego wywiadu w kierunku choroby wrzodowej żołądka. Sugerują jednak, że jeśli takie badanie zostanie wykonane i będzie dodatnie, należy rozważyć eradykację zakażenia. Nie ma natomiast wystarczających dowodów na to, by rutynowo badać w kierunku zakażenia H. pylori bezobjawowych krewnych osób chorujących na raka żołądka, pacjentów z limfocytowym zapaleniem błony śluzowej żołądka, chorych u których stwierdza się polipy hiperplastyczne żołądka oraz w przypadku niepowściągliwych wymiotów ciężarnych.

Autorzy zaleceń wskazują na następujące schematy leczenia zakażenia H. pylori, które można uznać za schematy pierwszego wyboru:
- terapia poczwórna z bizmutem, inhibitorem pompy protonowej (IPP), tetracykliną i nitroimidazolem przez 10-14 dni (terapia zalecana u osób, które stosowały w przeszłości makrolidy, a także w przypadku uczulenia na penicyliny)
- w przypadku regionów o niskiej oporności na makrolidy (< 15%) u osób, które nie stosowały w przeszłości makrolidów – terapia potrójna z zastosowaniem klarytromycyny, IPP i amoksycyliny/metronidazolu przez 14 dni
- terapia z zastosowaniem IPP, klarytromycyny, amoksycyliny i nitroimidazolu przez 10-14 dni
- terapia sekwencyjna z zastosowaniem IPP i amoksycyliny przez 5-7 dni, a następnie IPP, klarytromycyny i nitroimidazolu przez następne 5-7 dni
- terapia sekwencyjna z zastosowaniem IPP i amoksycyliny przez 5-7 dni, a następnie IPP, fluorochinolonu i nitroimidazolu przez 5-7 dni
- terapia hybrydowa z zastosowaniem IPP i amoksycyliny przez 7 dni, a następnie IPP, amoksycyliny, klarytromycyny i nitroimidazolu przez 7 dni,
- terapia potrójna z zastosowaniem lewofloksacyny, IPP i amoksycyliny przez 10-14 dni.
 
Patronat naukowy portalu:
Prof. dr hab. n. med. Grażyna Rydzewska, Kierownik Kliniki Gastroenterologii CSK MSWiA
Redaktor prowadzący:
Prof. dr hab. n. med. Piotr Eder, Katedra i Klinika Gastroenterologii, Żywienia Człowieka i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
 
facebook linkedin twitter
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.