Perspektywy sprzedaży usług zdrowotnych za granicą przez szpitale polskie

Raport wstępny

W dotychczasowej praktyce ochrona zdrowia UE pozostawała w zasadniczej części w kompetencji krajów członkowskich Unii Europejskiej i akty prawne UE nie odnosiły się do niej bezpośrednio. Wyjątkiem była obszerna dziedzina zdrowia publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa towarów konsumpcyjnych, w tym przede wszystkim żywności. Usługi zdrowotne, organizacja systemów ochrony zdrowia, uprawnienia pacjentów i sposoby finansowania świadczeń, to były domeny nieobjęte regulacją unijnych praw. Paradoksalnie, brak tych regulacji sprawia, że ochrona zdrowia zaczyna być traktowana na zasadach podobnych do dziedzin rynkowych.

Coraz to nowe uprawnienia pacjentów są wywodzone z praw, dotyczących wolnego przepływu osób, towarów i usług. Przy czym wiodącą rolę w ustanawianiu tych nowych zasad ma Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, który interpretuje istniejące ograniczone regulacje.

Zasady wolnego przepływu osób, towarów i usług
w systemie ochrony zdrowia

Zasadniczym celem Unii Europejskiej, a wcześniej Wspólnoty od początku jej utworzenia było stworzenie wspólnego rynku, unii gospodarczej i walutowej oraz prowadzenie wspólnej polityki i działań (...) w celu przyczynienia się do harmonijnego i zrównoważonego rozwoju gospodarczego, stabilnego (...) wysokiego poziomu zatrudnienia i ochrony socjalnej, podniesienia poziomu i jakości życia oraz powstania ekonomicznej i społecznej spójności i solidarności pomiędzy państwami członkowskimi. Cel ten miał być osiągany stopniowo przez znoszenie barier przepływu towarów, osób, usług i kapitału. Podstawą do tego typu stanowiska była konstatacja, że rynki poszczególnych krajów europejskich są zbyt małe, by pozwolić na działania stabilnych struktur gospodarczych.
Jednym z obszarów działania, które mają ułatwić i pomóc w decyzjach obywateli krajów Unii o przemieszczeniu, jest koordynacja działania szeroko pojętych systemów zabezpieczenia socjalnego. Koordynacja ta jest związana tak ze swobodnym przepływem pracowników, jak i prawem obywateli krajów członkowskich Unii do osiedlenia się na terytorium innego kraju członkowskiego. Zatem prawo pozwalające na utrzymanie nabytych praw do świadczeń socjalnych, po przekroczeniu granicy z innym krajem członkowskim ma zachęcić obywateli Unii Europejskiej do przemieszczania się i aktywnego poszukiwania pracy w innych częściach zjednoczonej...


Pełna treść artykułu...