Relacja z sesji poświęconej antybiotykooporności podczas V Kongresu PTMR

Podczas V Kongresu Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej, który odbył się we Wrocławiu w dniach 29 września – 1 października 2016 r., zorganizowano sesję „Zakażenia bakteryjne – nowości i praktyka A.D. 2016”, w której wystąpili: prof. George Zhanel z Uniwersytetu Manitoba w Winnipeg (Kanada) z wykładem pt. „Antibiotic Resistant Infections, a Worldwide Emergency: How to Manage” oraz prof. Waleria Hryniewicz z Narodowego Instytutu Leków w Warszawie z wykładem pt. „Zakażenia w dobie narastającej oporności bakteryjnej”. Wykład prof. Zhanela był poświęcony tematyce zakażeń dróg moczowych w aspekcie problemów obserwowanych w związku ze stosowaniem leczenia przeciwbakteryjnego. W szczególności oboje wykładowcy wskazywali na konieczność przestrzegania zasad racjonalnej antybiotykoterapii, które pozwalają optymalizować korzyści z leczenia oraz minimalizować ryzyko z nim związane.
Zakażenia układu moczowego (ZUM) są jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Występują nawet do 50 razy częściej u dziewczynek i kobiet, wyjątkiem jest okres niemowlęcy (do 3. miesiąca życia), kiedy to chłopcy chorują na ZUM częściej [1, 2]. U kobiet największa częstość występowania przypada na okres między 16. a 35. rokiem życia, a jest to związane ze wzmożoną aktywnością seksualną. Natomiast u mężczyzn częstość zachorowań wzrasta po 60. roku życia, co jest spowodowane przede wszystkim schorzeniami wywołującymi zaburzenia w odpływie moczu. Około połowy kobiet przynajmniej raz w życiu doświadcza ZUM, a wśród mężczyzn ten problem dotyka przynajmniej raz ok. 12% populacji [1].
Istotnym problemem jest nawrotowość ZUM. U kobiet po pierwszym epizodzie nawrót w czasie 3 miesięcy występuje u 30–44%, a w ciągu 12 miesięcy aż u 48% chorujących. Ponowne zakażenie pozaszpitalne jest powodowane najczęściej przez ten sam patogen, rzadziej dochodzi do zakażenia innym drobnoustrojem.
Zakażenia układu moczowego u dzieci często towarzyszą wadom wrodzonym układu moczowego, zespołom metabolicznym oraz zaburzeniom odporności. Problemem w tej grupie wiekowej jest prawidłowe rozpoznanie ze względu na nieswoiste objawy ZUM, takie jak: podwyższona temperatura ciała, wykładniki stanu zapalnego (CRP, OB), osłabienie, spadek (brak przyrostu) masy ciała czy zaburzenia rozwoju psychoruchowego.
W przypadku podejrzenia ZUM u dziecka należy pobrać mocz na badanie ogólne oraz na posiew. Rozpoznanie ZUM ustala się zawsze na podstawie całości...


Pełna treść artykułu...