Skutki wprowadzenia zespołu wczesnego reagowania w uniwersyteckim szpitalu klinicznym – analiza wstępna

Szanowna Redakcjo,
zespoły wczesnego reagowania (ZWR) zostały wprowadzone do szpitali na początku lat 90. XX wieku, początkowo w Australii i Ameryce Północnej, następnie w Europie Zachodniej. W poszczególnych krajach systemy wczes­nego reagowania są różnie nazywane, ale ich głównym celem jest wczesna identyfikacja pacjentów zagrożonych gwałtownym pogorszeniem stanu zdrowia/nagłym zatrzyma­niem krążenia (NZK) oraz szybkie wdro­żenie odpowiedniego leczenia [1]. W Polsce istnieje znaczny niedobór łóżek szpitalnych na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT), pomimo że rozporządzenie dotyczące standardów medycznych w anestezjologii i intensywnej terapii przewiduje, że liczba łózek na OAiIT powinna stanowić przynajmniej 2% całkowitej liczby łóżek w szpitalu [2]. Wyniki zagranicznych metaanaliz wskazują na istotne zmniejszenie częstości występowania NZK po wprowadzeniu ZWR [3, 4]. W związku z tym, że dane dotyczące interwencji ZWR oraz ich skuteczności w Polsce są nieliczne, zaplanowano badanie, którego celem była analiza interwencji ZWR przeprowadzonych w uniwersyteckim szpitalu klinicznym oraz ocena efektów wprowadzenia ZWR w szpitalu.
Dokonano retrospektywnej analizy 71 interwencji ZWR przeprowadzonych w uniwersyteckim szpitalu klinicznym w okresie od 1.10.2018 r. do 30.01.2019 r. Na podstawie kart interwencji ZWR przeanalizowano powody wezwań, procedury wykonane podczas interwencji, rodzaj zastosowanej farmakoterapii oraz zalecenia dotyczące dalszego leczenia i postępowania. Przeanalizowano ogólną liczbę wewnątrzszpitalnych przekazań pacjentów do OAiIT, liczbę szpitalnych NZK oraz współczynnik umieralności szpitalnej przed i po wprowadzeniu ZWR. Jako punkt odniesienia wzięto pod uwagę ten sam okres w roku poprzedzającym. Ponadto analizowano wybrane wyniki badań laboratoryjnych pacjentów w dniu wezwania ZWR: liczbę leukocytów i płytek krwi, stężenie białka C-reaktywnego (CRP), glukozy, sodu, potasu, chlorków, krea­tyniny, bilirubiny całkowitej i mleczanów. Wyniki dostępnych badań laboratoryjnych uzyskano z medycznego systemu informatycznego. Ze względu na retrospektywny i obserwacyjny charakter badania zgoda komisji bioetycznej nie była wymagana.
Spośród 53 pacjentów leczonych w ramach ZWR kobiety stanowiły 54%, a mężczyźni 46%, mediana wieku wyniosła 64 (IQR 58–76) lata. Liczba wezwań ZWR wynosiła średnio 0,58/dobę, 4,06/tydzień, 17,75/miesiąc. Jednorazowe interwencje stanowiły 75% wszystkich wezwań.
W przypadku...


Pełna treść artykułu...