Sprawozdanie
II Środkowoeuropejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy Kraków, 11–13 października 2007 r.

Obecny, drugi już Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy, organizowany pod auspicjami International Osteoporosis Foundation, odbył się w Krakowie w dniach 11–13.10.2007 r. W Kongresie uczestniczyło 815 lekarzy, w tym 120 gości z zagranicy. W ciągu 3 dni obrad zostały przedstawione 52 wykłady oraz 51 plakatów. Tematyka obejmowała najistotniejsze zagadnienia z zakresu osteoporozy i osteoartrozy. Wykłady były symultanicznie tłumaczone na język angielski. Najwięcej wystąpień poświęcono diagnostyce i leczeniu osteoporozy. Dużym zainteresowaniem cieszyły się wystąpienia przedstawiające zalecenia i algorytmy postępowania w osteoporozie, prezentowane przez krajowych ekspertów, a także przedstawicieli World Health Organization oraz International Osteoporosis Foundation z uniwersytetów i klinik z Niemiec, Szwajcarii, Holandii i Wielkiej Brytanii. Wykład inauguracyjny prof. S. Papapoulosa poświęcony był taktyce leczenia osteoporozy, z uwzględnieniem leczenia antyresorpcyjnego i anabolicznego. Największym zainteresowaniem cieszył się wykład prof. J.A. Kanisa – przewodniczącego Grupy Roboczej WHO. Na podstawie badań epidemiologicznych opartych na metaanalizach kilkudziesięciu tysięcy przypadków prof. J.A. Kanis przedstawił strategię kwalifikacji chorych do leczenia osteoporozy z wykorzystaniem klinicznych czynników ryzyka, takich jak niskie BMI, złamanie w wywiadzie, złamanie szyjki kości udowej u rodziców, palenie papierosów, stosowanie glikokortykosteroidów. Profesor J. Badurski w wykładzie wygłoszonym z okazji 20-lecia Polskiej Osteoartrologii omówił zasadniczą zmianę w rozumieniu osteoporozy i konieczność zastąpienia pomiarów gęstości mineralnej kości przez obliczanie ryzyka złamania kości. Docent E. Czerwiński przedstawił z kolei pierwsze kompletne doniesienia o częstości złamań bliższego końca kości udowej (szyjki kości udowej) w Polsce. Najnowsze poglądy na patogenezę zmian osteoporotycznych kości zaprezentował prof. E. Seeman (Australia). W sesjach poświęconych leczeniu omówiono szczegółowo efekty terapeutyczne obecnie stosowanych leków, takich jak alendronian, rizendronian, ibandronian, parathormon, oraz przedstawiono leki przyszłości – np. przeciwciało monoklonalne układu RANK/RANK Ligand. Podkreślono (P. Burckhardt) rolę witaminy D3 i wapnia w diecie lub suplementacji jako podstawowego elementu leczenia, które jest tanie i bezpieczne. Zwrócono także uwagę na fakt, że prawie u 2/3 kobiet po menopauzie stwierdza się niedostateczny poziom...


Pełna treść artykułu...