Współdziałanie lekarza POZ i endokrynologa w zakresie diagnostyki i leczenia endokrynopatii

Wprowadzenie

Opracowanie zawiera 16 algorytmów postępowania dotyczących większości najczęściej spotykanych endokrynopatii. Algorytmy zostały przygotowane w taki sposób, aby zaproponować wyraźne rozgraniczenie między czynnościami diagnostycznymi i ewentualnie leczniczymi podejmowanymi przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) a diagnostyką i leczeniem na poziomie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS), tzn. w poradniach endokrynologicznych czy na szpitalnych oddziałach o profilu endokrynologicznym.
Z całym naciskiem chcielibyśmy podkreślić, że przed­stawiony przez nas punkt widzenia na temat rozdziału kompetencji pomiędzy poszczególne poziomy opieki lekarskiej nad pacjentem jest wstępnym projektem przedłożonym do przedyskutowania przez wszystkie opiniotwórcze gremia i organizacje skupiające lekarzy POZ i lekarzy rodzinnych (Poro­zumienie Zielonogórskie, Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce, Polskie Towarzystwo Medy­cyny Rodzinnej). Po uzys­kaniu tych opinii i ich odpowiednim uwzględnieniu, inkorporowaniu do projektu i uzgodnieniu ostatecznej jego wersji chcielibyśmy przedłożyć omawiany projekt do zaopiniowania przez Ministerstwo Zdrowia i zwrócić się o jego akceptację oraz praktyczne wdrożenie.
Pragniemy jeszcze raz podkreślić, że nasze propozycje nie są próbą ingerencji w kompetencje lekarza rodzinnego, choć musimy przyznać, że faktycznym założeniem tak skonstruowanych algorytmów jest doprowadzenie do sytuacji, w której wspomniane kompetencje i możliwości lekarzy POZ w zakresie diagnostyki endokrynologicznej ulegną nieznacznemu, acz w gruncie rzeczy istotnemu zwiększeniu (takie jest prawdopodobnie zamierzenie Ministerstwa Zdrowia). Mamy tu na myśli wyeliminowanie roli lekarza POZ rozumianej jako li tylko pośrednika czy ogniwa w procesie kierowania pacjenta na wyższe szczeble referencyjności. Zwiększenie kompetencji diagnostycznych lekarza rodzinnego wymaga poszerzenia spektrum oznaczanych hormonów o kilka dotychczas nieuwzględnionych (kortyzol, β-hCG) i – optymalnie – umożliwienia mu oznaczania przeciwciał przeciw autoantygenom tarczycowym. Niezbędne będzie również wyposażenie lekarza POZ w możliwość skierowania na badanie tomografii komputerowej, mammografii oraz badania USG nie tylko tarczycy, lecz także innych gruczołów dokrewnych dostępnych temu badaniu.
Uważamy, że przeprowadzenie wstępnej selekcji pacjentów na niewymagających dalszej diagnostyki specjalistycznej oraz wymagających tejże diagnostyki w trybie...


Pełna treść artykułu...