Wykorzystanie modelu pielęgniarstwa Virginii Henderson w opiece nad potencjalnym dawcą narządów ze śmiercią mózgu

Wstęp. Przeszczepianie narządów jest uznaną metodą leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością narządów. Opiekę nad potencjalnym dawcą organów ze śmiercią mózgu należy traktować jako początek opieki nad biorcą narządu. Właściwe postępowanie medyczne i pielęgnacyjne zapewnia utrzymanie należytej funkcji narządów. Opieka ta jest działaniem wielokierunkowym, wymagającym wiedzy oraz zaangażowania personelu medycznego.

Pielęgniarki aktywnie uczestniczą w procesie identyfikacji dawców, w sprawowaniu opieki nad potencjalnym dawcą narządów, jego rodziną oraz w opiece nad biorcą narządu.
Teorie pielęgnowania mają bogaty dorobek w aspekcie zastosowania w praktyce klinicznej, jednak nie miały zastosowania w opiece nad potencjalnym dawcą narządu ze śmiercią mózgu.
Virgnia Henderson stworzyła koncepcję modelu opartego na 14 uniwersalnych potrzebach życiowych jako podstawowych komponentów pielęgniarstwa. Rola pielęgniarki polega na niesieniu pomocy w rozpoznaniu i zaspokojeniu kilkunastu wyodrębnionych przez Henderson potrzeb, szczególnie w sytuacji, gdy pacjent nie jest w stanie sam się z nimi uporać. Pielęgnowanie ma także zapewnić człowiekowi spokojną śmierć. Model ten może być zastosowany do modelu opieki nad potencjalnym dawcą narządów.
Cel pracy. Przedstawienie zastosowania teorii Virginii Henderson do intensywnie skoncentrowanej i wyspecjalizowanej dziedziny transplantologii — opieki nad potencjalnym dawcą narządów do przeszczepienia. Koncepcja opieki Virginii Henderson została zastosowana do opieki nad dawcą narządów, rodziną oraz w odniesieniu do personelu medycznego.
Wyniki: W pracy przedstawiono 14 uniwersalnych potrzeb V. Henderson w odniesieniu do opieki pielęgniarskiej nad potencjalnym dawcą narządów.
Wnioski: Model Virginii Henderson może być zastosowany w opiece pielęgniarskiej nad potencjalnym dawcą narządów.