Subkliniczna dysfunkcja tarczycy a ryzyko złamań
Autor: Andrzej Kordas
Data: 08.06.2015
Źródło: Blum MR, Bauer DC, Collet T, et al. Subclinical Thyroid Dysfunction and Fracture Risk: A Meta-analysis. JAMA. 2015;313(20):2055-2065. doi:10.1001/jama.2015.5161.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Związek pomiędzy subkliniczną dysfunkcją tarczycy a ryzkiem złamań nie był dotychczas jasno określony. Celem poszerzenia wiedzy na ten temat Manuel R. Blum i wsp. przeprowadzili metaanalizę, której wyniki opublikowali na łamach The Journal of the American Medical Association.
Badacze postanowili ocenić związek pomiędzy subkliniczną dysfunkcją tarczycy a ryzykiem złamania biodra, kręgosłupa oraz innych części kośćca. Do metaanalizy włączono 13 prospektywnych badań kohortowych przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych, Europie, Australii oraz Japonii. Jako eutyreozę traktowano wartości TSH 0.45-4.49 mIU/L, subkliniczną hipertyreozę definiowano jako wartości TSH <0.45 mIU/L, natomiast subkliniczną hipotyreozę jako TSH ≥4.50-19.99 mIU/L. Zarówno w przypadku subklinicznej hipotyreozy jak i subklinicznej hipertyreozy stężenia tyroksyny w surowicy mieściły się w granicach normy laboratoryjnej.
Głównym ocenianym punktem końcowym było wystąpienie złamania biodra, podczas gdy dodatkowymi punktami końcowymi były wystąpienie jakiegokolwiek złamania, złamania kości innych niż kręgi, złamania kręgosłupa.
Metaanalizą objęto 70 298 pacjentów, spośród których u 4092 (5.8%) rozpoznano subkliniczną hipotyreozę, a u 2219 (3.2%) subkliniczną hipertyreozę. W czasie 762 401 osobo-lat obserwacji, złamanie biodra wystąpiło u 2975 uczestników metaanalizy (4.6%; analiza 12 badań), jakiekolwiek złamanie u 2528 uczestników (9.0%; analiza 8 badań), złamanie kości innych niż kręgi u 2018 pacjentów (8.4%; analiza 8 badań), złamanie kręgosłupa u 296 pacjentów (1.3%; analiza 6 badań).
Subkliniczna hipertyreoza w porównaniu z eutyreozą wiązała się ze zwiększonym ryzykiem złamania biodra (HR 1.36; 95% CI, 1.13-1.64), jakiegokolwiek złamania (HR 1.28; 95% CI, 1.06-1.53), złamania kości innych niż kręgi (HR 1.16; 95% CI, 0.95-1.41) oraz złamania kręgosłupa (HR 1.51; 95% CI, 0.93-2.45). Wykazano ponadto, że ryzyko złamania wzrastało wraz z malejącymi wartościami TSH. Dla wartości TSH <0.10 mIU ryzyko złamania biodra wynosiło HR 1.61( 95% CI, 1.21-2.15), ryzyko jakiekolwiek złamania HR 1.98 (95% CI, 1.41-2.78), ryzyko złamania kości innych niż kręgi HR 1.61 (95% CI, 0.96-2.71), natomiast ryzyko złamania kręgosłupa HR 3.57 (95% CI, 1.88-6.78).
Również po uwzględnieniu wyłącznie endogennej subklinicznej hipertyreozy ryzyko złamań pozostawało zwiększone i wynosiło: w przypadku biodra - HR 1.52 (95% CI, 1.19-1.93); dla jakiegokolwiek złamania- HR 1.42 (95% CI, 1.16-1.74); dla złamania kręgosłupa HR - 1.74 (95% CI, 1.01-2.99).
Nie wykazano związku pomiędzy ryzykiem wystąpienia złamania a subkliniczną niedoczynnością tarczycy.
Reasumując, badacze wykazali zwiększone ryzyko złamania biodra oraz innych kości w przebiegu subklinicznej nadczynności tarczycy. Ryzyko to jest szczególnie zwiększone w grupie pacjentów, u których stężenia TSH w surowicy wynoszą poniżej 0.10 mIU/L oraz u pacjentów z endogenną subkliniczną nadczynnością tarczycy.
Głównym ocenianym punktem końcowym było wystąpienie złamania biodra, podczas gdy dodatkowymi punktami końcowymi były wystąpienie jakiegokolwiek złamania, złamania kości innych niż kręgi, złamania kręgosłupa.
Metaanalizą objęto 70 298 pacjentów, spośród których u 4092 (5.8%) rozpoznano subkliniczną hipotyreozę, a u 2219 (3.2%) subkliniczną hipertyreozę. W czasie 762 401 osobo-lat obserwacji, złamanie biodra wystąpiło u 2975 uczestników metaanalizy (4.6%; analiza 12 badań), jakiekolwiek złamanie u 2528 uczestników (9.0%; analiza 8 badań), złamanie kości innych niż kręgi u 2018 pacjentów (8.4%; analiza 8 badań), złamanie kręgosłupa u 296 pacjentów (1.3%; analiza 6 badań).
Subkliniczna hipertyreoza w porównaniu z eutyreozą wiązała się ze zwiększonym ryzykiem złamania biodra (HR 1.36; 95% CI, 1.13-1.64), jakiegokolwiek złamania (HR 1.28; 95% CI, 1.06-1.53), złamania kości innych niż kręgi (HR 1.16; 95% CI, 0.95-1.41) oraz złamania kręgosłupa (HR 1.51; 95% CI, 0.93-2.45). Wykazano ponadto, że ryzyko złamania wzrastało wraz z malejącymi wartościami TSH. Dla wartości TSH <0.10 mIU ryzyko złamania biodra wynosiło HR 1.61( 95% CI, 1.21-2.15), ryzyko jakiekolwiek złamania HR 1.98 (95% CI, 1.41-2.78), ryzyko złamania kości innych niż kręgi HR 1.61 (95% CI, 0.96-2.71), natomiast ryzyko złamania kręgosłupa HR 3.57 (95% CI, 1.88-6.78).
Również po uwzględnieniu wyłącznie endogennej subklinicznej hipertyreozy ryzyko złamań pozostawało zwiększone i wynosiło: w przypadku biodra - HR 1.52 (95% CI, 1.19-1.93); dla jakiegokolwiek złamania- HR 1.42 (95% CI, 1.16-1.74); dla złamania kręgosłupa HR - 1.74 (95% CI, 1.01-2.99).
Nie wykazano związku pomiędzy ryzykiem wystąpienia złamania a subkliniczną niedoczynnością tarczycy.
Reasumując, badacze wykazali zwiększone ryzyko złamania biodra oraz innych kości w przebiegu subklinicznej nadczynności tarczycy. Ryzyko to jest szczególnie zwiększone w grupie pacjentów, u których stężenia TSH w surowicy wynoszą poniżej 0.10 mIU/L oraz u pacjentów z endogenną subkliniczną nadczynnością tarczycy.
Current Topics in Diabetes
