Diagnostyka wczesnej boreliozy z Lyme i skuteczność jej leczenia

Diagnostyka boreliozy z Lyme, pomimo iż od lat jest wystandaryzowana, nadal spotyka się z kilkoma problemami. Wynikają one przede wszystkim z braku dobrego markera aktywnej infekcji oraz markera pomocnego w ocenie skuteczności leczenia.

Jak dotąd, pewne rozpoznanie boreliozy z Lyme można postawić jedynie w przypadku wystąpienia u pacjenta rumienia wędrującego (EM - Erythema migrans). Niestety objaw ten występuje tylko u części pacjentów. Według rekomendacji Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych za podstawę oceny skuteczności leczenia uważa się zanik objawów klinicznych. Z tego powodu od lat poszukuje się markerów laboratoryjnych, które z wysoką czułością i specyficznością diagnostyczną pozwalałyby z jednej strony na szybkie rozpoznanie świeżych infekcji krętkami Borrelia, a z drugiej na proste monitorowanie skuteczności leczenia.

Według wielu spośród pojawiających się w ostatnich latach publikacji rozwiązaniem drugiego z przedstawionych problemów może być pomiar przeciwciał IgG przeciwko antygenowi powierzchniowemu Borrelia burgdorferi s.l. VlsE/C6.

Czytaj dalej:
www.termedia.pl/ZNACZENIE-ANTYGENU-VlsE-C6-JAKO-MARKERA-W-DIAGNOSTYCE-WCZESNEJ-BORELIOZY-Z-LYME-I-BADANIU-SKUTECZNOSCI-JEJ-LECZENIA,99,30336,0,0.html