Doktorat honorowy dla prof. Jerzego Dybickiego
Gdański Uniwersytet Medyczny będzie miał wkrótce nowego doktora honoris causa. Uroczyste, otwarte posiedzenie Senatu poświęcone nadaniu tego tytułu prof. Jerzemu Dybickiemu odbędzie się 19 maja br. o godz. 12 w Auditorium Primum im. Olgierda Narkiewicza w Atheneum Gedanense Novum.
Podczas uroczystości prof. Dybicki wygłosi okolicznościowy wykład – „W hołdzie mym kochanym pacjentom”.
Prof. Jerzy Dybicki urodził się w 1923 roku w Baranowiczach. W czasie wojny żołnierz AK, uczestnik walk partyzanckich w okręgu konińskim, a także sanitariusz (ps. Jaksa) w Powstaniu Warszawskim.
Studia medyczne ukończył w 1946 r. na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Od tego roku pozostaje związany zawodowo z gdańską Alma Mater, w której uzyskał stopień doktora, a następnie doktora habilitowanego.
Specjalista z zakresu chirurgii ogólnej, torakochirurgii oraz chirurgii naczyniowej. W 1975 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w roku 1983 profesorem zwyczajnym. Stypendysta fundacji Rockefellera w Uniwersytecie Vanderbilta w Nashville, Tennessee, USA w latach 1966-1967. Od 1968 r. do 1970 roku kierownik II Katedry i Kliniki Chirurgii, następnie od 1970 r. do 1992 r. I Kliniki Chirurgii Ogólnej Instytutu Chirurgii, a w latach 1992-1994 I Katedry i Kliniki Chirurgii.
Inicjator programu przeszczepiania nerek w Gdańsku w roku 1980. Autor lub współautor 232 prac naukowych, w tym 161 oryginalnych, opublikowanych w czasopismach polskich, amerykańskich, szwajcarskich, francuskich i rosyjskich. Posiada ogromne zasługi w szkoleniu całej rzeszy chirurgów. Promotor 15 doktorantów i opiekun pięciu habilitacji, spośród jego habilitantów trzech pełniło funkcję kierowników klinik Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, natomiast dwóch pozostałych brało udział w działalności naukowo-dydaktycznej uczelni jako tzw. docenci detaszowani. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego oraz Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego.
Prof. Jerzy Dybicki urodził się w 1923 roku w Baranowiczach. W czasie wojny żołnierz AK, uczestnik walk partyzanckich w okręgu konińskim, a także sanitariusz (ps. Jaksa) w Powstaniu Warszawskim.
Studia medyczne ukończył w 1946 r. na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Od tego roku pozostaje związany zawodowo z gdańską Alma Mater, w której uzyskał stopień doktora, a następnie doktora habilitowanego.
Specjalista z zakresu chirurgii ogólnej, torakochirurgii oraz chirurgii naczyniowej. W 1975 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w roku 1983 profesorem zwyczajnym. Stypendysta fundacji Rockefellera w Uniwersytecie Vanderbilta w Nashville, Tennessee, USA w latach 1966-1967. Od 1968 r. do 1970 roku kierownik II Katedry i Kliniki Chirurgii, następnie od 1970 r. do 1992 r. I Kliniki Chirurgii Ogólnej Instytutu Chirurgii, a w latach 1992-1994 I Katedry i Kliniki Chirurgii.
Inicjator programu przeszczepiania nerek w Gdańsku w roku 1980. Autor lub współautor 232 prac naukowych, w tym 161 oryginalnych, opublikowanych w czasopismach polskich, amerykańskich, szwajcarskich, francuskich i rosyjskich. Posiada ogromne zasługi w szkoleniu całej rzeszy chirurgów. Promotor 15 doktorantów i opiekun pięciu habilitacji, spośród jego habilitantów trzech pełniło funkcję kierowników klinik Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, natomiast dwóch pozostałych brało udział w działalności naukowo-dydaktycznej uczelni jako tzw. docenci detaszowani. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego oraz Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego.
